Blogfilosoof
Deel II Heerlijk over liefde pennen
In hoeverre passen we bij mekaar ?
Franse lesbiennes komen naar België omdat in Frankrijk geen toestemming gegeven wordt om homokoppels aan kinderen te helpen. Er zouden al wat Belgische Fransen in Frankrijk rondlopen. Ik wil ze ook niet tellen, het aantal niet-homokoppels waarbij de partners toch homo zijn en kinderen hebben. De dag van vandaag leven meer mensen in dat geval uiteindelijk op hun eentje nadat ze kinderen hebben. Of het kan ook zijn dat ze liever alleen wonen en helemaal niet homo zijn. Alle varia
ties zijn mogelijk de dag van vandaag. Ontsnappen aan de standaardregels van vroeger tijden kan gelukkig wel, maar dat wil niet zeggen dat er in deze nieuwe situaties geen problemen meer tussen mensen zouden zijn. De situaties waarmee hun voorvaderen en voormoeders vroeger werden geconfronteerd en waarover dikwijls een taboe heerste en die toen vanwege de economische situatie (éénverdieners) nog meer bestendigd werden; lijken de dag van vandaag voor een grote groep mensen aan een ontknoping toe te zijn.
Laten we er van uit gaan dat ieder kind dat hier op de wereld komt hier om tal van redenen wel moét zijn, als nieuw personage dat een aanvulling vormt op wat aan hem of haar voorafging. Ieder is immers een samengaan van diverse trekjes van zijn bloedverwanten, kunnen we wel zeggen. Doel van het spel, ervaringen opdoen, lessen leren, leren omgaan met het leven in tal van zijn facetten. Ook bij kunstmatige verwekte wezentjes speelt datzelfde spel en als de donoren anoniem zijn, wordt het zoeken naar de verschillende drijfveren van iemands persoonlijkheid voor de helft een stuk moeilijker, maar altijd duiken er dan wel personen op in het leven van deze kinderen waarin ze eerst onbewust en later meer en meer bewust, wel met een aantal ontbrekende puzzelstukjes worden geconfronteerd, zo kunnen we vermoeden. Ze zijn immers zelf een stuk van die ontbrekende puzzel, erfelijk gezien hebben ze misschien zelf vrede met een anonieme donatie later, of misschien ook niet, want gewoonlijk ontwaken in het kind de tegenstellingen van de ouders, zij aan zij met de gelijkenissen. Niet-anonimiteit van de donoren zou het leven van velen wel een stuk makkelijker maken waarschijnlijk. Het leven is een aaneenschakeling van keuzes die je niet kan terugdraaien, kunnen we in de meeste gevallen wel zeggen.
In de klassieke verhoudingen merk je in je omgeving wel dat mensen eigenlijk wel goed bij mekaar passen, zelfs al hebben ze in meer of mindere mate een aantal conflicten. Zo kennen we allen bijvoorbeeld mensen die samen graag hetzelfde werk doen of dezelfde interesses hebben, evengoed als koppels waar dit niet het geval is.
Er zijn mensen die mekaar vinden omdat ze hun band ondanks veel of weinig moeilijkheden toch sterk kunnen houden, vanwege overwegend positief ingestelde emoties. Anderen hebben dan weer meer moeite met het ompolen van de negatieve aspecten van hun emoties. Het bij mekaar passen heeft voor een stuk ook te maken met het talent van water bij de wijn kunnen te doen. Evenzeer als om kunnen met de materiële voorwaarden van het leven natuurlijk...iemand verlaten vanwege een klein inkomen, het bestaat...maar heeft niks met liefde te maken...of het zou al zo moeten zitten dat men zijn aartsluie partner daardoor onrechtstreeks wil aanporren om van koers te veranderen.
Velen zoeken in hun partner een soort figuur die ofwel dicht bij één van hun ouders staat. In het geval dat net die bepaalde verhouding niet echt rooskleurig was, vervult dat soort partner dan de rol van personage die op lange of korte termijn de niet opgeloste conflicten verder gaat voeden. In het geval dat er wél een goede relatie tussen ouder en kind was, krijgt een dergelijke keuze dan wel een heel ander perspectief.
De tegengestelde situatie, namelijk een totaal anders iemand zoeken dan de geaardheden van de ouder, is ook mogelijk. Wat ook vaak gebeurt is dat mensen mekaar vinden omwille van dezelfde ervaringen...of die nu in de jeugd of de rest van het leven zijn gebeurd. Wie zijn familie door en door goed kent, zal merken dat invloeden zelfs tot de generatie voor de ouders kunnen teruggaan en in feite nog verder...maar dat uitleggen zou een roman vereisen waarin een kat haar jongen niet meer herkent op de duur.
Als je leeft vanuit het besef dat iedereen zo veel mogelijk van uit eigen kracht zich goed kan voelen en een ander niet teveel moet belasten, maar vanuit een liefdevolle houding moet leren communiceren, kan er al veel minder fout lopen, al moet dat soms wel in feite omwille van aanvankelijk soms bijna ondoorgrondelijke redenen. Veel is gelukkig niet uit te leggen, want dan zou je te kort bij de pijngrens en de draagkracht komen.
Voor vandaag is dit al wel zwaar genoeg waarschijnlijk. Don't worry, be happy...alles wat met verliefdheid of verlangen naar begint, heeft zo zijn redenen.
Liefde,een beperkt en onbeperk begrip
1.Vaak wordt bij het woord liefde alleen aan romantiek gedacht of aan passie of zo. Het woord behelst zoveel meer. Het is allemaal zoveel meer en zit in heel veel en gaat veel verder dan we kunnen vermoeden. Er over pennen is niet alleen de roes beschrijven, maar ook de wortels, het drama en de nieuwe scheuten van dit alles. Een nieuwe poging, de volgende dagen misschien.
2. elk koppel is ook drager van een aantal tegenstellingen en elke soort negatieve emotie die de juiste anti pool ontmoet om in de tegenovergestelde richting te evolueren 'klikt'...zonder de positieve eigenschappen van beide spelers, is de relatie geen lang leven beschoren. Passie, Romantiek, Seks, zijn de lokmiddelen om mensen in een diepere interactie te brengen. Hoe meer onevenwicht iemand in zijn eigen vindt en hoe meer hij of zij daar alleen oppervlakkig een mouw aan probeert te passen...hoe lastiger de tocht wellicht. Vrouwen, meer dan mannen, hebben vlugger de neiging onstabieler te worden als ze tussen A, B en C schipperen...behalve als de relatie platonisch blijft .
Veel heeft te maken met de voorgeschiedenis van onze voorzaten, onze aanvullingen daarop en het resultaat van de domino's die we zelf aan het vallen zetten.
Hoeveel onverwerkte verleden tijd zit er in mensen die gescheiden zijn en meer bepaald in geheel of gedeeltelijk gescheiden mensen met of zonder kinderen ? Vaak zien mensen het niet zitten om nog op één of andere manier contact met mekaar te onderhouden. vanwege de nieuwe partner of een stuk onbegrepen, niet doorvoeld verleden. Er bestaan nog thans communicatiemiddelen genoeg de dag van vandaag. Alhoewel het soms best is van het verleden te laten rusten, het heden heeft soms stukjes verleden nodig opdat het door ouders en kinderen zou kunnen worden begrepen en in hun leven ten volle zou kunnen worden doorleefd, geïntegreerd en daarna begrepen. Veel hangt af van de draagkracht van mensen, soms moet je niet te veel van het verleden willen oprakelen, de goeie dingen onthouden en verder.
Het lijkt er zelfs op, dat al zien, horen of schrijven..., mensen mekaar niet meer, dat er dan toch nog wezenlijke banden blijven bestaan. Verwantschap heeft zo zijn redenen in de zingeving van onze levens, biologische verbondenheid is niet zo maar een mechanisch, maar een ziel gebonden, levend iets dat te maken heeft met de symboliek van wat er met mensen tijdens hun leven gebeurt. Uit het leven van anderen herken je veel van wat er met je eigen leven gebeurt en hoe het allemaal in mekaar past en botst, een aanvulling of een tegenreactie is.
Wie kent niet de dromen waarin mensen die je een lange tijd niet meer gezien hebt, toch de ene of andere rol in 't één of ander surrealistisch verhaaltje komen spelen ? Fascinerend, vooral de korte tijd na het ontwaken, waarin je meent de zin daarvan begrepen te hebben en alles weer vergeet totdat die figuur of figuren zo maar in eens weer opduiken. Ze kunnen dat trouwens ook door een onverwacht telefoontje of een onverwachte gebeurtenis, het terugdenken aan een bepaalde herinnering of iemand die in een gesprek met één of andere belevenis van zo iemand op de proppen komt. Mekaar beter en beter leren aanvoelen en begrijpen, zal wel de bedoeling zijn zeker. Dat kunnen is telkens weer aanleiding om nog andere personages in je leven beter te kunnen verstaan, weten wat er achter hun woorden en levens zit. Niet te ver in gaan, zou je kunnen zeggen, want op de duur wil je het niet meer weten in sommige gevallen.
Hoe ex is ex ?
Hoeveel verleden tijd zit er in mensen die gescheiden zijn en meer bepaald in geheel of gedeeltelijk gescheiden mensen met kinderen ? Vaak zien mensen het niet zitten vanwege de nieuwe partner of een stuk onbegrepen, niet doorvoeld verleden van nog op één of andere manier contact met mekaar te onderhouden. Er bestaan nog thans communicatiemiddelen genoeg de dag van vandaag. Alhoewel het soms best is van het verleden te laten rusten, het heden heeft soms stukjes verleden nodig opdat het door ouders en kinderen zou kunnen worden begrepen en in hun leven ten volle zou kunnen worden doorleefd, geïntegreerd en daarna begrepen. Veel hangt af van de draagkracht van mensen, soms moet je niet te veel van het verleden willen oprakelen, de goeie dingen onthouden en verder.
Het lijkt er zelfs op, dat al zien, horen of schrijven..., mensen mekaar niet meer, dat er dan toch nog wezenlijke banden blijven bestaan. Verwantschap heeft zo zijn redenen in de zingeving van onze levens, biologische verbondenheid is niet zo maar een mechanisch, maar een ziel gebonden, levend iets dat te maken heeft met de symboliek van wat er met mensen tijdens hun leven gebeurt. Uit het leven van anderen herken je veel van wat er met je eigen leven gebeurt en hoe het allemaal in mekaar past en botst, een aanvulling of een tegenreactie is.
Wie kent niet de dromen waarin mensen die je een lange tijd niet meer gezien hebt, toch de ene of andere rol in 't één of ander surrealistisch verhaaltje komen spelen ? Fascinerend, vooral de korte tijd na het ontwaken, waarin je meent de zin daarvan begrepen te hebben en alles weer vergeet totdat die figuur of figuren zo maar in eens weer opduiken. Ze kunnen dat trouwens ook door een onverwacht telefoontje of een onverwachte gebeurtenis, het terugdenken aan een bepaalde herinnering of iemand die in een gesprek met één of andere belevenis van zo iemand op de proppen komt. Mekaar beter en beter leren aanvoelen en begrijpen, zal wel de bedoeling zijn zeker... . Dat kunnen is telkens weer aanleiding om nog andere personages in je leven beter te kunnen verstaan, weten wat er achter hun woorden en levens zit. Niet te ver in gaan, zou je kunnen zeggen, want op de duur wil je het niet meer weten in sommige gevallen.
Sfeervolle eindejaarsfeesten en sabotage
Beste wensen voor uw relationeel leven volgend jaar. Of het nu in een kasteel doorgaat of in een kleine chalet of op het werk of waar dan ook, één van de volgende wezenlijke kenmerken zullen er mekaar ontmoeten. Probeer je voorafgaandelijk niet druk te maken op diegenen die U moeilijk kan verdragen, het zal de sfeer saboteren...maar ja, als er zo van die geweldige moeilijke stiltes vallen, ...is enige voorzichtige, ingeklede provocatie misschien een ijsbreker.Tot één van de volgende bezoeken, waarvoor bedankt. Ik kom ook nog wel eens af.
Plichtsbewust en kalm, aanvaard geen overdruk
Braaf, volgzaam, stille, kritische inborst
Werklustig, toch neiging tot revolteren wanneer iets op gang komt
Ijdel, te gevoelig en teveel imponeren uit macht en op de lust
Gezapig, volgzaam
Eerlijk, net en behulpzaam
Plat, sociaal, maar uiteindelijk gezagsgetrouw
Zachtaardig, lief, spijtig weinig klassebewust
Opofferingsgezind, enorm humoristisch, soms iets te weinig karakter
Goed hart, emotioneel soms verward
Recht voor de vuist, nog teveel zenuwen
Kloek, rechtgeaard, nog teveel afgevend op zwakkeren
Preuts, te goeiig, onzeker, toch eerlijk bedoelend
Ervaring genoeg, hard werkend, opportunistisch, fysiek
Vervalt in sleurgedrag, indien niet emotioneel onzeker verassend
Kalmerende invloed, recht door zee
Grote mond, klein hart, durvend ondanks alles
Sympathiek, laat zich opjagen en dan nerveus
Rationeel, zich afschermend
Overbezorgd, sensueel
Osserig, zelfmedemijdend; best goeie inborst
Zakelijk, buurchatterig
Cynisch anarcho-like, no-nonsense, hierarchisch minded
Gezond boerenverstand, kritisch, maar niet uiterlijk kritisch
Weinig onafhankelijk ego, materialistisch, afgevend
Relativerend inborst die soms nog emotionele sterkte mist
Braaf met bedwongen sensuele vulkaan
Kleinburgerlijk juist handelen zonder risico
Proletaar in psychische groei
Teveel met libido bezig, te vlug gedesorienteerd
Sterk karakter, toch angst voor gezag.
Stipt, ijverig, ambitieus, verwacht lof
Overgefixeerd, nog teveel navel, positieve kiem aanwezig
Is zoals het volgens het boekje moet zijn, toch schat met naieve schrik
Gelukkig een niet-met-mij-instelling, nog gereserveerd
Artistiek talent, maar geweldig onzeker soms
Iemand die absoluut geen last wil zijn, plichtsbewust
Te lang 't zelfde werk, heeft sociale inzet, nog geen orientatie genoeg daarin
Overcomplexe reakties, soms wijs
Overijverig om met z'n eigen te kunnen leven, beste kerel
Te beschadigd gevoelsleven, te gevoelig
Wil er tegenaan gaan, maar met reserve en belast door relatie ?
Ronduit kalm, te bescheiden durf
Vluchtend, probleem met vluchtmiddellen, zit toch juweel in
Kan doordraaien door onzekerheid, gouden inborst
Energierijk indien
Overgeobsedeerd door gebrekken, toch aparte invalshoeken
Rechtgeaard, soms boos als 't moet, soms nodeloos
Soms onverdragzaam, zeverloos; wil geen 'komplementen'
Met karakter, toch ergens onrustig
Zoekend naar stabiliteit door relatie op zelfde spiritueel nivo
“mijn man zegt”
last van wellust, oversympathiek
enz....
Iedereen wachten zijn eigen wegen, terugkeren en weer inslaan
Wij denken onze vrienden en familie allemaal te kennen en al heeft de andere wel nu en dan een goeie, originele invalshoek naar je toe; het leven, zelf een kunstenaar zijnde; zal ons nooit al zijn geheimen prijsgeven…of we bedankten voor een aantal van zijn scenario’s waar we met zijn allen inzitten.
Laat eenieder maar in zijn manier van bestaan en voeg er op tijd de nodige menselijke warmte aan toe, maar adviseren is vaak gelukkig een taboe. We weten immers zelf niet al te goed hoe het met emoties aan moet. Voordat we zelf beginnen snappen waarom onze geliefden hun angsten of frustraties op ons afreageren, kan er al wel al wat tijd in onze relatie verstreken zijn. Bij sommigen duurt dit maanden, anderen hebben er decennia voor nodig, laat staan dat ze de oorzaken van eigen hebbenissen en ergernissen dan al begrepen hebben.
Er zijn natuurlijk enkele tips te geven. Zit iemand vast in iets en de persoon in kwestie begint teveel te drinken, dan is het een moeilijk prater of een tijdelijke vlucht in een wereld zoals hij wordt gewenst, doordat sommige dingen niet geuit worden, niet alleen door gebrek aan spraakvaardigheid, maar ook door ‘schrik’ om de reactie van…en zo meer. ‘Het luisterende oor’ dan : zonder tegenklokken te hebben gehoord, zonder je te hebben ingeleefd in voorouderlijke achtergronden, kan je gewoonlijk alleen luisteren en iets in een juistere context proberen zetten, als je het al tenminste aandurft van tegen de stroom van woorden van diegene met problemen op te roeien. Vragen stellen is dan dikwijls verstandiger waarschijnlijk…als je tenminste nieuwsgierig durft te zijn.
Raad geven vanuit je eigen verbittering is ook al geen goed raadsmens waardig. Onbevooroordeeld zijn en van daaruit iemand een kritisch warm hart toedragen, helpt de communicatie op weg uit de alledaagsheid der dingen. Kleine leuke dingen kunnen dan zo opborrelen en zuurstof vrijmaken voor het meer spontane en analytische dat daaruit volgen kan…er bestaan geen handleidingen voor, je moet het leren, we zijn er eigenlijk voor geboren, maar we zijn er dikwijls nog zo onhandig mee.
We slepen ook vaak van die domme minderwaardigheidscomplexen mee. Onze billen te dik, ons beroep te min. We zien ons te weinig als de waardevolle mens die we allen voor elkaar kunnen zijn, we zien ons teveel als mensen die alle dagen een sleurwerk moeten gaan doen in plaats van bijvoorbeeld een team kunstenaars die een gebouw bouwen of een groepje mensen die zo’n kunstwerk dan onderhouden. Toegegeven, als je inpakpapier voor chocoladesnoepjes maakt, is het moeilijk van je acht uur per dag de vrolijke gezichten van de eters voor te stellen en hoe hun elan een kortstondige andere wending krijgt, maar daar komen op een dag wel sociaal betere oplossingen voor, andere keuzen voor als je het niet meer ziet zitten.
Mensen niet meer zien zitten, is natuurlijk nog van een hele andere ‘orde’, als dit in deze materie al een toepasselijk woord zou zijn. Want zeg nu zelf, hoeveel onder ons zijn bij partners die bijna synoniemen van mekaar zijn. Gewoonlijk trekken mensen van verschillende pluimage elkaar om hun tegenstellingen aan, precies alsof daar dan een antithese of synthese uit moet komen om het theaterstuk van het leven echt controversieel te kunnen blijven houden.
Kort samengevat, eigenlijk zijn we allen een bijna perfect exemplaar, het is alleen de kunst van het passende intellectuele of passionele of noem maar op…tegengewicht voor onze eigen ontoereikendheden te vinden…waarschijnlijk de reden waarom we naast de genetisch bepaalde en biologische redenen…’verliefd’ worden. Niet pietluttige tegenspraak en kritiek is welkom in relaties, zo leren we nog iets bij en door het gebrek aan strijd in een relatie ten slotte komt er tijd om bezig te zijn met ander dingen, na de interesse in de medemens, interesse in de samenleving als groter geheel. Tijd om te evolueren we naar fijnzinniger toestanden dan die momenteel in ,onder andere het Midden Oosten ,waar al die menselijke dingen nog meer onder druk staan dan hier in ons economisch crisissfeertje dat ook niet zo onschuldig lijkt te zijn.
De mensheid wordt geen tijd gegund om mens te zijn en dan kan ze nog zo stom zijn van te stemmen voor leiders die bommen boven samenwerking verkiezen…er moeten immers geen badkamers tot schroot worden gebombardeerd, maar er moet veel worden vernieuwd en bijgebouwd, zodat we niet telkens door de hel van Dresden tijdens de tweede wereldoorlog moeten, zoals de Duitse mevrouw Hoppe, die ik onlangs sprak en die als kind de vuurzee aldaar meemaakte… Frau Hoppe, wiens grootvader nog uit de Belgische hopstreek naar ‘Pruisen’ uitweek, ziet nog de vlammenzee van in een school ergens in een vooroord van Dresden, ze troost zich in haar oude dag met de woorden van Sirach in de Bijbel en de hoop op geen verschrikkingen meer na de dood. Ook die rotzooi bepaalde vele relatiekeuzen en levens gingen andere richtingen uit dan in tijden van vrede.
liefde, een biljarttafel met cols
Aan ieder koppeltje gaat, net zoals aan de aarde, een hele voorgeschiedenis vooraf. Op het moment van samenkomst zijn de teerlingen in menselijke feiten eigenlijk al grotendeels geworpen. Verder zetten wat voorafging. Aantrekking en versmelting van tegengestelde en bijna identieke polen, op weg langs dalen en bergop en af. Het verleden, het heden, de buitenwereld soms bepalend medebepalend voor afhaken en weer opnieuw beginnen. Net zoals de big bang en vulkaanuitbarstingen en erosie…krijgt men dan, als de druk te groot wordt en het schijnbaar zinloze wordt benaderd…het uiteengaan van de elementen soms. Allen op zoek naar zoveel mogelijk innerlijke rust, onvermijdelijk in interactie met de dalen en pieken van zichzelf en de omgeving.
Elementen willen weer bijeenkomen echter en het verhaal begint opnieuw met dezelfde componenten en andere personages in andere of dezelfde rollen. Een panoramisch overzicht op het geheel der pogingen van velen, pogingen tot zingeving; dat zal wel de bedoeling zijn. Protonen, Neutronen, Elektronen…het eeuwige spel van verschillende soorten ladingen en het evenwicht en evenwicht zoekend, het begon al van bij de straling na de big bang, toen het eerste atoom nog moest worden gevormd…en eindigt meer dan waarschijnlijk weer tijdelijk met de alle weer samengekomen straling vóór de eerstvolgende nieuwe big bang. De reis van het groeien van wijsheid, bepaalt door iedereen zijn en haar weg. Soms tragisch, soms komisch, soms beiden…als alles één is, is volledig scheiden onmogelijk.
Hoe groter je interessen en bereidheid van wie je bent echt te willen en kunnen bleven, hoe beter je het nu leert sturen. Emoties zijn daar een belangrijke leermeester(es) in. Ze leren ons dingen in fasen, die we alleen kunnen bijsturen als we het allemaal zeker begrepen hebben...en weten wat we willen...op dat moment kunnen we vanuit een evenwicht echt handelen of besluiten niet of nog niet te handelen...met het geloof en de hoop dat het dan positief uitvalt voor jezelf en anderen.
Weinigen kunnen voor anderen aanvoelen wat nu voor hen een positieve richting kan zijn...toch liggen de meeste antwoorden in onze kleine en grote omgeving voor het grijpen ...als we het zoeken tenminste niet hebben opgegeven.
Omkunnen met partners in een put
Het is natuurlijk niet allemaal 'heerlijk' over liefde schrijven. Pieken en dalen, niet te vermijden in heel veel gevallen. Diegene met de sterkste schouders op dat moment, moet vooral veel doorzicht opgedaan hebben in wat de signalen van de andere betekenen. Lopen ze terug naar bepaalde trauma's van vroeger. Zijn ze een logisch gevolg van de verantwoordelijkheden in het heden dat iemand op zich heeft genomen en al of niet tijdelijk meer dragen, 'verdragen' kan ? Ben jij de enige op wie dit nu uitgewerkt wordt ? Waarom vindt de andere zich niet 'mooi' meer, wil hij, zij, niet meer stralen ? Is hier ook geen ijdelheid in het spel, het niet kunnen verdragen van veroudering bijvoorbeeld...of gewoon het jaloers zijn op U, die nog wel in meerdere of mindere mate bij uw energie kan ?
Kan geen enkel positief voorstel Uw partner nog boeien en moet U vijf maal uw woorden wikken en wegen voor U ze uitspreekt, om geen boel te hebben ? Is de psychische escalatie van die toestand al omgeslagen in een fysisch ziektebeeld ? Herken je bepaalde terugkerende cycli in het soort gedrag waar je van tijd tot tijd probeert mee te leven ?
Indien U ten einde raad bent, put U niet uit in medelijden, maar oefen U in begrip en neem desnoods wat afstand en uit ook Uzelf, als uw draagkracht echt vermindert is het tijd om eens uw batterij op te laden door wat afstand te nemen. U gaat er U goed bij voelen eerst.
Afhankelijk van wat het lot voor mensen in petto heeft om tot allerlei inzichten te komen, zal er al of niet weer een toenadering komen...afhankelijk ook van hoe vlug het optimisme en de bereidheid dingen aan te pakken van uw partner zich herstellen. Vaak zal dat niet gebeuren voordat uw partner weer een bepaalde mate van rust gevonden heeft. Een plant groeit niet goed met weinig of geen licht, weet je wel.
Het kan in het tegenovergestelde geval al of niet tot een tijdelijke breuk komen. De sterke schouders hoeven geen 'liefdesverdriet' te hebben, niet in hun hoofd bezig te zijn met als ik 'zus' of zo' deed en wat deed ik verkeerd. Gewoon rustig proberen observeren en gepast inspelen op wat er zich in deze periode in uw leven midden anderen afspeelt. Vaak zal je zien dat de andere dan weer om aandacht komt vragen en dat je 'bekommernis' je soms weer onnodig veel 'denkwerk' oplevert, waardoor je weer in dezelfde schuit komt te zitten als je niet uitkijkt. Vaak is alles met goede wil en een lach op te lossen. Heeft het zin om van partner te veranderen...dat weet alleen U, veel hangt af van wat U zelf met het leven wil...en als U het niet weet, zal U het ondervinden waarschijnlijk, als U lang genoeg leeft. Toch, al wil je van alles van het leven en hoop je in stilte op andere dingen, mensen...soms lijkt het wel of je ergens om bepaalde redenen net op die plaats nodig bent en probeer wat je wil, je raakt er niet onder uit. Bijna niet te vatten dit leven, voor wie dieper wil graven of het zich zelf aandoet om dieper te graven. Allerlei toestanden hebben altijd een bepaalde zin, maar tot waar ? Aan U de beleving en de keuze...of zullen we het maar simpel het 'lot' (gedeeltelijk genetisch bepaald) noemen. Dan had ik het nog niet over die dingen die niet met negatieve emoties (de te overwinnen schaduwzijde, de aard te maken hebben...zoals GELD bijvoorbeeld. Allerlei materiële onzin is altijd een welkome aanleiding om de wisselwerking tussen zielen of delen van zielen van onnodige suspense te voorzien.
Heerlijk of cynisch over liefde pennen ?
Bij momenten van overpeinzing van evolutie in gevoelens nopens hem of haar.
Bij het raken aan de donkere zones van de ziel van mekaar.
Bij het weten hoeveel men om soms verder te kunnen, heeft moeten vergeten, verdragen, verduren.
Bij het overzien van de tijd in vervlogen jaren, dat je het beste van je eigen vrouw of man zijn stak in het karma van anderen hun vervlogen jaren voorgeschiedenis.
Bij het voelen van die inspiratie, je willen laten gaan en het negatieve door cynisch schrijven willen vermalen. Kunst zou het wel opleveren, net als de roddelbladjes, men zou er willen voor betalen.
Meer hoop en optimisme, zou je er niet meer verspreiden, alleen wrang verblijden...en ja toch...als lichtpuntje : doorgeven van met al of niet door eigen doen en laten gekwetste mensen, op de hoede te zijn.
Bio-jealousy
No offence to other woman or man who one has loved.
But why with one or two if one has slept with let’s say four…
There is a lot of bio-jealousy concerned ?
Are each other’ s lifelines so the same ?
Has it something to do with if the ‘dead’ energy became us, the living…
The stories of the past have to continue in a better way ?
Or are it simply tests to learn us that man must be captain of the boat
When the woman is not on the wheel.
But both must learn to be captain of their own inner boat.
If ordinary emotional jealousy is childish, bio-jealousy is for grownups.
Except the bio element, has it to do as well with the energy both put in a relation ?The deep one lay in one’s feelings, one ‘s writing ?
The amount of deep bio-energy present at the bottom of the bio ?
The experienced lust in triangle relations at a first stage ?
Or just plain and simple the spiritual link…
AND especially when it’s in danger.
No virus, no telepathy, no this and that can stop the connections love must make.
Relatieproblemen. Methodes van vroeger en nu.
Ergens zegt er een deel van jezelf, nadat je bij relatieproblemen voor voldongen feiten wordt gezet, ‘aanvaard en laat los’ , als troostprijs, zegt een ander stuk in jezelf, ‘krijg je je ‘vrijheid’ terug.’ Afhankelijk van je leeftijd en ervaring, laat je niet zo vlug meer toe dat allerlei hormonen, denk- en wensbeelden, de teugels overnemen. Afhankelijk ook van het aantal ‘doefen’ (dialect voor kwetsuren) dat je in je leven al gehad hebt. En in een relatieprobleem zal je zien dat dat voor de tegenpartij in meer of mindere mate ook geldt.
Op raad van een ander kan je dan niet rekenen, want die dingen zijn te delicaat om in een ander zijn plaats te beslissen. Waarom, dat is niet zo direct voer voor een blog, die dingen zitten te diep en gaan te ver. Te veel rekening houden met hoe een ander op de wendingen in je leven gaat reageren, , is ook al geen goede leidraad. Blijven geloven in je eigen waarde, des te meer…niet toelaten dat een ander je doet wanhopen. Ook ouders en grootouders hadden hun problemen en ook op basis daarvan maakt de derde generatie haar keuze om die te ontgroeien. Voor elke tegenstelling duikt er wel iemand in je leven op, die op basis van gelijkaardige ervaringen of de tegenovergestelde ervaringen uit liefde, (soms is bovenmenselijke liefde nodig,) een aantal negatieve emoties in de positievere sfeer kan trekken. Misschien is dat wel het geheim van ‘aantrekkingskracht’ in vele gevallen. Het begint altijd met verliefdheid en indien je pech hebt, heb je achteraf niet de wijsheid verworven die je zocht, maar een aantal confronterende waarheden die er toe leiden dat je je partner met andere ogen gaat bekijken…(en je eigen misschien ook),maar heb je dan pech indien die waarheden niet bijster positief uitvallen voor die partner of jezelf ? Dit kan natuurlijk in beide richtingen werken en dan heb je pas iets aan de hand, dat door relativeren door beide partijen misschien nog wel kan verholpen worden.
Waarom kan je niet gewoon zeggen van :
‘wat, heeft ze,(of hij) een ander, geef ze dan de bons ‘zoals dat vroeger misschien meer ging ?
Makkelijker als je geen kinderen hebt, zou je denken, en later zal je die mening onder andere omstandigheden misschien moeten herzien. Je wil er voor gaan en de band herstellen met diegene die er onder impuls van een andere (of anderen) of zichzelf aan de relatie een eind wil aan maken, misschien omdat je intuïtief weet dat dat in het belang van de kinderen is en ook in het belang van hun moeder bijvoorbeeld, op langere termijn. Eens je toch toegeeft om te scheiden vertel je wel in ’t rond dat de kinderen het goed verwerken en zo voort, maar is dat wel zo ? Beter dan aanhoudende ruzie , zijn in de meeste gevallen een aantal van de volgende opstellingen wel aan te raden :
"Geef mekaar toch wat ruimte verdorie. Denk je nu werkelijk dat
ge iemand, die je 'aan 't ontgroeien is', om redenen die ge
achteraf toch eerst zult begrijpen...dat je zo iemand moet
verwijten dat hij of zij ook al eens een stukske van zijn of haar
leven aan iemand anders 'bloot' wil geven en kunt ge er niet mee
leven dat dat ook werkelijk 2 maal bloot geven en ' bloot geven'
worden kan ? Natuurlijk , wij zijn hier om te leren waarom we
het lastig hebben met mekaar...wat ons in de andere stoort, daar
kunnen wij soms iets van leren, een mens moet zijn man of vrouw en
gezin niet zomaar opgeven, want de problemen die niet opgelost
zijn komen later toch in een andere vorm terug...
onder de vorm van een andere of hetzelfde 'liede'.
De liefde verleidt om te
kunnen verontrusten zowel als om te ‘lusten’.
En als ge met mekaar wilt beginnen praten, dan mag er van alles
onaangenaams bovenkomen...en dan mogen er verwijten
vliegen...maar kalmeer toch achteraf, en denk en herdenk niet de
hele tijd, maar, laat los...totdat ge weet waarom de kaarten zo
en niet anders liggen. Zit niet te denken dat het allemaal
gewoon om de seks, het geld, of het knapper zijn begonnen is...een
mens is eenzaam op meer dan 1 vlak. Natuurlijk , als ge al
geruime tijd niet weet wat ge in feite beter kunnen weten had ('t
was misschien voor een stuk om niet te kwetsen en uit schrik)dan komt dat, zoals
alles wat achter de rug moet gebeuren, hard aan. Niet vrijelijk kunnen praten, is al een symptoom dat er ergens haren in de boter zitten. Een haartje misschien...(dat haartje kan wel een heel pak haar worden)
Maar waarom stel je mekaar in zo'n situatie begot niet voor ?
Leer toch zonder angst te praten. Alleen als je kan loslaten is praten over die moeilijke dingen niet altijd of helemaal niet nodig.
Kan je dat niet en dringt praten zich op omdat er iets blijft doorknagen, ...dan
vliegen er op een dag natuurlijk verwijten in ’t rond.
Moet dat nu mensen ! Zelfs uw kinderen denken dan ’t best dat er in uw
bovenkamer iets niet meer klopt en je geeft je angsten dan nog misschien eens door.
Waarom leert men de schoolkinderen al niet welke soorten
verhoudingen er in 't leven kunnen bestaan ? Dat het voor vele mannen en vrouwen met geschonden of moeilijke vader- of moederbeelden niet altijd makkelijk is om relaties met anderen op te bouwen bijvoorbeeld.
Begin toch niet te zuipen omdat 'jij altijd zo trouw geweest bent'. De liefde 'stop' je zo maar niet als je er door omstandigheden uit vorige generaties misschien, maar ook zeker door je eigen al of niet goede ingevingen open voor staat. Bezin eer je begint, maar verdring geen dingen die je met iemand waar je nog bij bent oplossen kan, ze keren misschien weer. Probeer achter het waarom van die dingen te komen.
Nog eens. Ga niet beginnen zuipen, want dan komen alle hebberige en jaloerse draken uit je onderbewuste en gaan samen met je
verstand een spelletje nefaste fantasie spelen. Je moet misschien kunnen drinken om te kunnen praten ? Wel dan moet je daar dringend iets aan doen en tegen eenieder waarbij je iets dwars zit op een diplomatieke, fijnzinnige manier je leren uiten, al zal dat vaak in ’t begin zo niet lopen.
Met twee echte slippers vermijden is ’t veiligst. En wanneer begint dat slippen dan ? Moet men jaloers zijn als twee mensen buiten een koppel heel goed kunnen, praten of schrijven met mekaar of eerst als er buiten het platonische ‘gepraat’ wordt. Is niet alles taal, communicatie , al dreigt deze laatste danig verstoord te worden door het gaan van een stapje verder en voor je het weet heb je er een pak ‘karma’ van een ander bij om op te lossen. Slippers die het gevolg zijn van een noodzakelijke evolutie, gezien het geheel der wezenlijke zielstoestanden, is een andere zaak.
Een beetje concurrentie in de liefde is goed, maar teveel kan nog lang erna wonden veroorzaken. Beter vermijden
Ach, spijtig dat teveel mensen van hun gezicht staat af te lezen dat ze het leven een smakeloze grap vinden. Alle kanten komen op hun beurt in de zon. Mensen die het geluk
eerst in hun eigen vinden kennen echter nog een specialer soort
zon. Als je je hoofd helemaal leeg kan maken, verlies je minder
met pingpong, en zo is het ook in de liefde, alhoewel je in de
liefde niet bang mag zijn om te 'verliezen', want dan ben je nog niet
sterk genoeg op je eigen. De oudere generatie heeft spijtig
genoeg weinig liefdesraadgevingen aan de' overgangsgeneratie naar meer vrijheid' gegeven. Het onopgeloste wordt doorgegeven en door tegenstellingen opgelost. Man en vrouw mogen in de vrienden en vriendinnen of lieven van
hun partners geen vijandsbeelden zien...wat ook niet wil zeggen dat ze geen trouw mogen vragen in hun relatie.
Velen hebben soms vele hoogtes en laagtes van velen moeten delen vooraleer ze zelf begrijpen dat er verdriet bestaat waarover niet zo maar kan worden gepraat met woorden. Misschien houden tranen dan nog gezond...of..enz
Ze zocht en vond een manier om hem te vertellen wat haar vader met haar had uitgezet...zonder het volledige verhaal daarrond te vertellen. Het leek hem ondoenbaar dat zoiets kon bestaan, dus probeerde hij het gewoon als wat ongelooflijk stomme perverse dingen te beschouwen. Eerst later zou hij begrijpen welk een gigantisch moeilijk taak het leven hem gegeven had. Wat een pijnlijke situatie moet dat voor haar geweest zijn...een driehoeksrelatie met je ouders opgedrongen krijgen...'s nachts misschien luisteren naar hoe hij het met haar moeder deed...als ie dat dan al deed omdat ze in een aanpalende kamer zonder gang sliep. Het 'overdreven aandacht leren trekken' en leren liegen wordt je zo als kind opgedrongen. Hoe ging zij uit haar zelf aangeleerde minderwaardigheid ten overstaande van andere kinderen geraken ? Een mens verdringt wel alles wat hem of haar hindert, maar zo'n dingen werken altijd verkeerd uit als je 't geheel niet snapt...met als risicofactor dat naarmate je leven een opeenstapeling van moeilijke dingen wordt, alles zo onbegrijpelijk onoverzichtelijk wordt dat je erin dreigt te verzuipen en je heel anders dan oorspronkelijk tegen de dingen gaat aankijken. Onverwerkte emoties maken veel kapot in 't leven...of het nu gaat om een meisje dat de 'schuldgevoelens' ten overstaan van haar moeder oplost door haar te laten domineren of om iemand die op welke manier dan ook tegen zijn zin met seks te maken krijgt...onze cultuur staat er niet bij stil hoeveel leed en ziekte het gevolg is van generaties lang telkens dezelfde, hopelijk door standvastiger bloed afzwakkende frustraties te overwinnen. Het kan ook meer subtiel dan in dit fictieve voorbeeld, mensen domineren mekaar op heel veel verschillende manieren, afhankelijk van het soort negatieve emotie (s) die ze te overwinnen hebben.
Aan mekaar vastgemaakt
Je hebt al wel eens bergbeklimmers bezig gezien, met een touw aan mekaar gebonden. Een fout van één kan gevolgen hebben voor de andere. Geprojecteerd op onze relaties en meer bepaald onze meest emotionele relaties, zou men er kunnen van uitgaan dat bijvoorbeeld families met kinderen best niet buiten de familiekern passionele relaties aangaan, daar deze tot enorme ingewikkelde reacties en verwikkelingen kunnen leiden die de dingen tussen mensen te complex maken. Vaak zijn zijsprongen ingegeven door de moderne maatschappelijke achtergrond die het tegen 100 percent willen genieten van het leven promoten; ‘genieten’ in de zin van zijn seksuele horizonten te verleggen in vele gevallen. Men heeft vaak niet door dat men de moeilijkheden die men in de bestaande relaties ontmoet opnieuw op zijn bord te krijgen met anderen. En van die anderen snapt men niet voldoende waarom ze bij hun oorspronkelijke partners zijn en vaak zeker niet dat het nieuwe relaties aangaan vaak een vluchtpoging is of zich willen indekken tegen mogelijke escapades van de eigenlijke partners. Langs de andere kant zit men met de feiten van diegenen die aan onze levens voorafgingen. Wat ons overkomt is vaak verbonden met wat hen overkwam en als tegenreactie daarop nemen wij onze posities in of gaan gewoon op hetzelfde pad verder, naargelang de eigenheden waarmee eenieder in het leven zijn zin en voldoening probeert te vinden. Ook komt men soms andere partners tegen bij wie men zich beter voelt om velerlei redenen…de voorouderlijke opdrachten, incluis moeilijkheden op een andere manier willen aanpakken is de voornaamste, soms, in niet platonische gevallen verbonden aan het lichaam dat hier op langs de sensuele en tenslotte seksuele manier, gunstig op reageert.
Eens in dit stadium gaat de jaloezie meespelen, met soms catastrofale gevolgen. De oorspronkelijke band tussen mensen zal dan wel aanvankelijk aangewakkerd worden, maar hoe dieper de spirituele band, des te meer de nieuwe partners naar mekaar zullen doorgroeien. Die spirituele band, wanneer gebouwd op gemeenschappelijke interesses naar dit domein van het leven toe én positief aansluiting vindend met wat er bij de voorouders moeilijk was, zal ook de lichamelijke band tussen mensen verstevigen en indien er dan niet voor mekaar exclusief gekozen wordt, krijgen de spoken uit het verleden vrij spel om vaak op een destructieve manier toe te slaan. Of het zou het geval moeten zijn dat de taak van iemand wel degelijk bij de oude banden ligt…indien dit al niet een verlenging betekent van het op eigen benen kunnen staan van het oorspronkelijke thuisfront.
Ach ja, de liefde, prehistorie
Eerste brief aan Willeke, zonder hem af te geven
...in onze voorplatonische tijd
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
Er was eens een man.
Op een dag werd hij ondanks zijn werkwilligheid, ontslagen.
Hij was zich zo bewust van het feit dat niemand het recht heeft
om iemand zonder werk of inkomen te zetten, dat hij zijn
zoektocht naar het waarom van dingen zoals werkloosheid en oorlog
opdreef . Tal van organisaties hadden geprobeerd van hem te
verzekeren dat ze zijn klasse vertegenwoordigden. Tenslotte werd zijn besef
van de noodzaak van een nieuw collectief bewustzijn zo sterk dat
hij de wereld rondom hem met hele andere ogen bekeek.
Hij ging van z'n vrouw en kroost gescheiden in de stad wonen, nadat hij een
paar jaar tegen alle conventies in met z'n kroost en z'n ex en haar nieuwe man in hetzelfde huis woonde, in gescheiden ruimten wel is waar. Maar da's een ander verhaal. Toen hij in de stad woonde en werkte kwam hij Willeke tegen.
Er was dus eens een getrouwde vrouw een zuidelijker type, anders
dan de noordelijker energie van de ex van onze man, Willeke noemde zij; die haar huwelijk en haar minnaar in vrijheid en openheid beleven kon. Geen sinecure !
Op een dag doet zich weer een nieuwe ontwikkeling in haar leven
voor : in hoeverre blijft de uitdaging die het leven tussen twee
monogame mannen met zich meebrengt een leefbare opgave wanneer 1
van haar liefdes een tweede vrouw leert kennen ?
" Welke maatschappelijke, genetische, biologische ,psychologische en
levensbeschouwelijke invloeden staan het liefdesleven, van meer
mensen dan het toegeven, in de weg…en toch weer niet “ ? blijven de man en Willeke, zich ze langsheen hun levenspad afvragen. Ze werken zich tegelijkertijd
doorheen een berg academisch materiaal en komen in de wereld van
het intuïtieve terecht.
Ik intiem me, ik intiem jou.
Op een moment dat de band zo intiem is, en er niet gekozen wordt
voor een beleving alleen met twee en alleen van het beste met
jouw, m'n lieve vrouw op 'n ander, en het beste in mij, en als je dat beste in
niemand anders hebt...als er dan niet gekozen wordt...kunnen
dingen niet meer zonder weer in pijnen te vervallen
Wanneer moet je banden met minder sterke, of misschien in deze periode van je leven minder passende vormen van bewustzijn breken ? Zijn wij vanuit onze ervaringen nu mensen die de verboden vrucht 'aten', en hadden we ons wel met het lichamelijke moeten inlaten.
Moet zijgewoon nog leren vanaf welk moment je samen iets niet meer delen
kan, of raakt ze vanuit haar gesplitste eigenheid niet
verder...door ons voor mekaar te blijven openstellen zullen we het
misschien te weten komen, door ons af te sluiten niet en waarom zou dat dan beter zijn ?
Twee paar botten, zwarte en bruine, de zwarte al ‘kosj’ (helemaal) versleten,
maar weggooien kan ik ze niet, want ze kunnen getuigen van onze ‘loving
liFe is the greatest art, living together also’- ervaringen in het woud.
De bruine, de jongere uit een andere periode, die van immense
intensiteit, die nog voortdurend zuigt, maar soms precies breken
met het minder krachtige eist. Ik ben niet alwetend maar de dagelijkse woorden of de stiltes van een andere, wending gevende aard; verraden dat er iets nieuws in de lucht hangt, iets nieuws tussen ons in ieder geval,
en zo is het eigenlijk al altijd geweest...en soms gooi je ze dan toch weg en kies je voor steviger exemplaren.
Heeft het zin van van je partner te eisen dat hij naar een soort sterkte in zijn eigen moet zoeken als er een andere man of vrouw in je leven is ? Ergens wel, want in mijn geval leerde ik van niet meer emotioneel onderuit te worden gehaald omdat mijn partner, jij dus (en de moeder van mijn kinderen nog wel) iemand anders had. Ergens wou ik aantonen dat ik wel anders kon reageren dan toen met jouw en mij het geval is geweest. Het is geen verworvenheid die je voorgoed verwerft, als de paden van mensen moeten blijven gelijklopen gaan de vreemdste energieën de kop opsteken om je nog een heel ander eind van de beklimming van bepaalde bergen in het leven bij te brengen.
Ik bewees dit dus aan te kunnen gedurende jaren...voor mijn eigen...voor mijn nieuwe partner in de driehoek misschien de evidentie zelve, voor té fundamentalistische feministen zeker, maar niet voor een man, neem dat maar van mij aan. Trouwens er zijn meer andere soorten dan de hetero die ik ben, je zou raar opkijken hoeveel mannen zich fysiek tot mannen aangetrokken voelen en met vrouwen lijkt dat ook al het geval.
Toen brak er een periode aan waarbij ik alles kon relativeren, eenmaal veel ervaringen allerhande opgedaan. Achter al die emotionele gebeurtenissen en verschillende soorten menselijke geaardheden, verzuchtingen, ging levenslijnen samen die mekaar niet geheel toevallig kruisten. Het leek of er een soort vooraf vastgelegd noodlot mee gemoeid was. Eigenlijk al die personages eens bijeenbrengen, zou nogal de moeite zijn, als ze in de telepathische wereld al niet één zijn...en wat voor een bijna niet na te speuren invloed heeft dat dan wel niet in onze levens en die van anderen. Moet je niet over beginnen redeneren, want voor je het weet sla je tilt als je alle verantwoordelijkheden alleen bij je eigen legt. Eenieder is verantwoordelijk voor het sturen van zijn of haar leven, maar af en toe trekken de passagiers toch wel erg hard aan het stuur van de bestuurder(ster).
Ik zou kunnen zeggen 'we of jij of ik' hadden niet moeten dit of dat', maar als je tal van kortverhaaltjes in mijn werk leest zal je wel snappen dat het ook met onze voorouderlijke erfenissen en met tal van andere omstandigheden in het praktische leven en het ontmoeten van mensen en omgaan met mensen en het waarom ervan te maken heeft. Laat me voorlopig afronden met te stellen dat er in de meeste mensen in andere proporties, wel een kwelgeest van overgeërfde of zelf opgebouwde kwelgeest aan negatievere emoties schuilt, bij de ene al wat meer dan bij de andere, zowel als een aantal engelachtige eigenschappen... . 'Boze geesten' bestaan alleen via het niet uitgezuiverde verleden dat nog in mensen aanwezig is...maar het goede is op termijn altijd overwinnaar...de strijd er tussen leren begrijpen, vergt veel kennis, wijsheid en intuïtie en leren observeren van je innerlijke wereld en een goed contact met wie het dichtst bij je ziel staat. Mensen die zo een innerlijk intensief contact hebben, lopen soms de kans dat contact door een niet monogaam of te gescheiden leven te verstoren.
Dit feit verklaard ook veel over de band tussen leven en dood, wat zich vertaalt in het feit dat eenieder die hier ter wereld komt eigenlijk logisch gezien al van in den beginne 'gepland' was, en jij die je geen gewenst kind voelde, heb ik je nu overtuigd ? Tegengestelde ladingen lijken mekaar aan te trekken en toch hebben ze ook een heleboel dingen gemeenschappelijk. Uit onze combinatie kwamen kinderen voort, die een heel andere kijk op de man-vrouw verhouding hebben...geen mensen met een over-begrip zoals ik, maar gewoon koele scheidsrechters die er van uitgaan van zodra er hun iets aanstaat (flirten met anderen bijvoorbeeld) dat het dan over en uit is. Veel makkelijker dan ‘over begrip’ aan de dag te willen leggen in driehoeken. Een verbetering van een bepaalde erfenis kan je dat op een bepaalde manier wel noemen. Aan de andere kant is er een stuk van hun vertrouwen weg, maar dat houdt hen alerter misschien.
Het leven is niet alleen keihard soms, maar ook heel mooi. Je ziet van alles heerlijks om je heen gebeuren, des te wijzer je wordt. Al lijkt het niet heerlijk en eerlijk soms ook. Ook bij mensen in jongere generaties gebeuren nog altijd dezelfde oude dingen op andere manieren, in een ruimer kader van met mekaar omgaan. Kinderen blijven geboren worden vanuit de evenwichten en on-evenwichten van de voorgeschiedenis en ze vullen de plaatjes volmaakt aan. Het wezenlijke in zielen zoekt immer zijn weg, ook in de mensen zonder kinderen. Jongeren komen de vlam van hun leven tegen en laten ze door hun handen glippen en haken af en iemand anders wordt er vader of moeder mee. Allen voelen we wel eens of we precies niet als wezen bij ons lichaam of familie passen en toch is dat zo, zelfs bij iemand die zijn echte vader of moeder niet kent. Dat onze eigenwijze kinderen er van ons zijn kan je echt helemaal zien. Alles heeft altijd welbepaalde redenen en die laten zich voortdurend doorheen het leven raden. Probeer dit niet alleen logisch maar ook intuïtief te begrijpen en leer ook vooral de details te begrijpen, geniet er van, probeer het niet altijd te delen of door te geven of er les in te geven zoals ik al te veel doe.
Toch heb ik zelfs de indruk dat het woord seks, ondanks de commercialiteit en het ruigere en de gelukkig ter voorkoming van verscheuring ,beperkte vrijheid er rond, voor velen meer een edeler woord aan het worden is. Er lijkt ook meer openheid rond te ontstaan. Toch beleven de meeste mensen niet de diepte van dit alles, van de ware achtergronden van hun zijn, zijn ze zich niet altijd (gelukkig niet altijd) bewust. Het zou te pijn doen en ook daarom hou jij zoveel afstand van een peiler van de ziel zoals ik. Mijn vorige en eerste brief na jaren, je hebt er niet op gereageerd. In het begin begreep ik zo iets niet, ik die jaren en jaren de kinderen alleen opvoedde enz... Ik begrijp het al beter, maar je wordt niet bedankt deze keer. Trouwens deze stuur ik je niet, want je reageerde niet en laten lezen of publiceren, bah nee, who cares en een ander zou het toch niet begrijpen. Te lang heb ik gedacht dat ik langs die weg een ander van onheil zou kunnen behoeden; wat twijfelachtig is, want eenieder moet zijn eigen weg tot inzichten komen...al zijn dat dan vaak kunstmatige inzichten die hem of haar moeten afschermen van wat er werkelijk gebeurde en waarom alles is zoals het is. Toch zegt iets in mij dat dit schrijven ooit zoals onze levens, velen ten nut kan zijn ook. Wait and see...misschien alleen door dit al schrijvend van je af te schrijven en overdenken, misschien verbetert de visie die je anderen met gesproken woorden doorgeeft er ook door.
Grootouders zijn we nog niet. Het waarom daarvan is weer eens een ander paar mouwen. Misschien bij een volgende reactie van jou, meer daar over.
We zijn geboren na een tijd waar er bijna niks mocht, mee geëvolueerd naar een tijd waarin bijna alles mag en kan op relatiegebied. Net als of alle onderdrukking van vroeger moest worden rechtgetrokken. Het leidde tot allerlei verlichting en spontaniteit, maar het bracht veel problemen mee en verschoof veel problemen bij onnodig geëxperimenteer. Maar als iets gebeurd zal het veelal wel nodig zijn zeker ?
Alleen liefdes, laat ons ze relaties noemen, waarbij materieel en geldelijk gewin aan de basis liggen, zijn echt heel heel lachwekkend en staan heel ver af van het wezenlijke in de mens...behalve als de praktische vruchten daarvan in een volgende generatie voor onbaatzuchtiger dingen aangewend worden (door als tegenreactie tegen bepaalde graden van hebzucht onbaatzuchtiger dan de vorige generatie te willen zijn. Ook dat kun je als kind of zelfs later als volwassene en oudere mens misschien aanvoelen in generatieconflicten of andere.
Of als je als puber een partner begint te zoeken en er geen wil die te veel op je moeder of vader lijkt, zal dat in het ene stuk van die iemand wel en in het andere stuk helemaal niet het geval zijn. We zijn zo'n beetje een puzzel van over de generaties heen, zal ik maar zeggen. Soms krijgen we zelfs een deel van de eigenschappen en looks van ooms of tantes mee.
In alle geval wat mij betreft en de redenen voor mijn bestaan, andere dan verwekking van kinderen en het bouwen van ons huis en het zorgen voor bestaanszekerheid...mijn literair en vorserswerk dus...ik ben daar toch ook maar ondanks onze scheiding of misschien ook desondanks in geslaagd... en ik ken er geen die me dat op een dergelijke manier hebben voorgedaan...ik zal mijn eigen maar eens bestoefen, ik ben toch maar een krak in het inhoudelijke schrijven geworden. Het heeft me wel ook een stuk van mijn gezondheid gekost. Een vrouw die volledig achter mijn werk stond, ik heb wel heel veel steun gehad, ik ben er heel kort bij geweest...maar ook dat werd me door omstandigheden niet gegund. Rest me nog de werking van het wezenlijke doorheen de geest een beetje in kaart te brengen, na de ontleding van filosofie, politiek, emoties en mijn voetafdrukken in de kunst om dit alles nog meer duidelijk te maken. Als ik dat nog ga aankunnen ten minste. Goed dat ik een paar dingen mankeer of ik zaagde alle dagen hout en ik zou met de wijsheid die ik nu heb ook tevreden zijn.
Een al bij al tevreden man, hopelijk aan het eind van de zomer van zijn leven gekomen, zodat hem nog herfst en winter resten om met een gewoon eenvoudig, ongecomplexeerd iemand van het leven te nemen en geven of de draad van mijn tweede 16 jarige relatie terug (min enkele perioden dat het af was) terug op te nemen dus...jij en ik hadden eigenlijk alleen de laatste drie maanden ruzie en iets in mij zei me dat ik je moest vergeven en terug proberen winnen, wat ik trouwens drie maand probeerde. Of, indien mijn huidige relatie stopt... zet het lot mij weer voor andere, bijna onmogelijke uitdagingen ? Ik ga er voor bedanken denk ik. Een gescheiden fietsmaker heeft mij eens gezegd dat een vrouw die niet tussen twee mannen kan kiezen of zich niet aan één bindt, dreigt minder evenwichtig te worden...of ik weet niet wat te krijgen...daar ben ik nu al wel een paar keer getuige van geweest...weet je nog je geknelde spier, toen ik ‘er’ nog van niks wist ?
Het lijkt er sterk op dat, indien men er niet in slaagt van ietwat een eerlijk mens en onbaatzuchtig mens te zijn en vooral, indien men zich op gevaarlijke paden beweegt; dat men in situaties terecht komt waarbij het ene personage de schuld van de eigen wegen op de andere probeert te laden...als de ezel eenmaal gezadeld en gepakt is, is deze dan weer klaar om het gewicht naar anderen die hij op zijn berg ontmoet te sleuren...op de duur herkent die ezel dan dat de anderen die hij of zij op zijn pad tegenkomt, eigenlijk ook bepakte ezels zijn die wel zouden willen ontsnappen, maar niet meer kunnen vaak. Zijn is niet alleen aan transport van dingen van de anderen doen.
Vannacht schreef ik tussen de jacht op twee muggen in door : 'velen moeten volledig door het verdriet van ook anderen heen om weer eens verliefd te kunnen worden'. En : 'normaal valt een goede, eerlijke inborst op een aardig, lief net meisje (en omgekeerd) en dat zou het begin van een gelukkig leven moeten zijn...voor sommigen lopen de dingen nu eenmaal wegens voorgeschiedenissen en het afwentelen van die geschiedenis op anderen nu eenmaal niet zo...het kan goed zijn dat de helderste wezens en de krachtigste schouders het meest te dragen hebben via een systeem waar we zelden een duidelijke kijk op hebben, voortgedreven door onze emoties en ons steeds maar willen en willen...(zelf invullen). Wat kan je meer doen dan een vriend of vriendin raad geven, zonder je er mee te verbinden als je je niet vrij voelt. Een houding van onverschillig evenwicht, maar toch betrokkenheid, zorgt dan voor de nodige afstand.
Helderziendheid is eigenlijk niet paranormaal : helderziendheid bereiken betekent eigenlijk gewoon beseffen dat wat men er mee bedoeld (het leven in al zijn facetten eigenlijk), een staat is die men bereiken kan door algemene kennis, doorgronden van de eigen levensloop en inleving in de levens van anderen en de coördinatie ervan, niet alleen door het gesproken en geschreven woord, maar door de ontmoeting met je innerlijke evenwicht doorheen dit alles____'de toekomst voorspellen kan je beter door je leven in handen te nemen', las ik eens ergens
Heerlijk over liefde pennen-categorie ‘beeld en woorden’
geliefden, getrouwd of in welke vorm van samenleven dan ook, willen mekaar op momenten soms door klagen en zeuren, flirten met... bewust uit een relatie duwen en tevens de indruk wekken dat het allemaal de fout van de andere is, soms net in een periode dat de andere dacht net in een onbezorgde relatieperiode te zijn beland, slaan, wie weet welk een domino's van het verleden in het heden toe en lijkt de toekomst voor beiden ofwel een beloftevolle lat-relatie, vrienden-relatie, open relatie, celibaat... of een eindpunt, met nieuwe vooruitzichten om van te leren ?
Velen hebben soms vele hoogtes en laagtes van velen moeten delen vooraleer ze zelf begrijpen dat er verdriet bestaat waarover niet zo maar kan worden gepraat met woorden. Misschien houden tranen dan nog gezond...of..
Het beleven van het bewuste wezen in jezelf, ben je zelf
Dat spiegelbeeld van het wezenlijke zijn, concreet door je eigen vertaald; is ook het spiegelbeeld van de buitenwereld. Voortdurend zit je de gevoelens, gedachten, beelden daaromtrent in te schatten om de verbanden te ontrafelen, zin te zoeken en alles ten goede te proberen keren
-het jaloezie- monster in vele van zijn facetten :
Met een grapje beginnen : in plaats van jaloezie te hebben, gewoon de volgende beklagen. Menigéén heeft er al eens last van, van miniem tot gemiddeld en veels, veels te veel. Soms klopt de intuïtie, soms zit men er helemaal naast. Het vuur van de jaloezie, eenmaal in gang, probeert alles te verorberen...met wat brandstof uit herinneringen van het verleden er op gegoten, is het soms niet te stoppen en paranoia- achtig...we hebben het natuurlijk maar niet alleenlijk over de biologische jaloezie, die soms niet moet onderdoen voor andere vormen. De biologische jaloezie heeft natuurlijk zijn redenen in de vraag welk leven nu mag en moet tot stand komen en welk niet...als of wij in onze bescheidenheid daar allemaal een volmacht voor zouden hebben om dergelijke complexe codes te begrijpen. Als men veel last heeft van jaloezie is het best niet al te zeer met het subject dat in bepaalde situaties (scheiding, ander verblijf...) niet direct 'controleerbaar' is, bezig te zijn. Alle soorten opwinding die dat met zich meebrengt schaadt waarschijnlijk de gezondheid...of activeert het de kwaliteit van de genen ? Niet alles moet en kan worden uitgetest.
Ook al heeft men het monster al lang overwonnen, toch kan het op bepaalde momenten weer opduiken. Mensen die al enkele partners hadden, merken soms op dat ze maar bij een paar echt jaloers konden zijn, namelijk bij de vrouw van hun kinderen en iemand waarvan ze denken dat hij of zij best geen kinderen met die of die man of vrouw krijgt...in sommige gevallen pushen ze het door hun gedrag, in andere gevallen niet. Niet alleen 'kinderen' hebben met of willen hebben met, is een reden tot jaloezie. Het monster is op zijn best bij fantasiebeelden over de partner met iemand anders. Grappig, of helemaal niet grappig, is dat men soms duldt dat de ander iemand nieuw' heeft' om ook iemand anders te kunnen 'hebben'...met of zonder onderlinge afspraak. Ijs is , zoals u weet, heel glad en het komt inderdaad bij tijd en wijlen terug.
Het echte belang van fysieke trouw, buiten de genetica, heeft qua menselijke goed voelen, bij de meesten (?) niet zozeer te maken dat men bij het scheiden armer wordt, maar is vooral belangrijk om jezelf niet al die zware emoties aan de hand te doen. In sommige gevallen is 'trouw' zijn echter een aangeleerd iets dat, indien je het echt te extreem wil volhouden, ontaard in de andere pool, de slipper...die alleen langdurig verrijkend kan zijn (soms met vallen en opstaan) indien twee mensen spiritueel meer bij mekaar horen dan twee anderen. Soms wordt er alleen maar wat geflirt omdat men de andere op het belang van de eigen 'waarde' wil wijzen of dat men er een melancholisch soort aandacht mee wil ervaren. Een klein beetje meer of minder van dit of dat hormoon, zal wel gezond zijn zeker ? Een brand kan je blussen, maar soms wordt hij oncontroleerbaar.
Soms is jaloezie iets dat ontstaat in voor iemand ongunstige ervaringen met ouders en de daaropvolgende soorten relaties of gewoon ook dat men zodanig geduld met iemand heeft gehad in lief, maar vooral leed, dat het dan driedubbel erg is dat je wordt ingeruild voor iemand waarmee de partner minder zichzelf worden kan. Soms kan dat niet anders en moet je je er mee neerleggen. Soms is alles aan je stiergehalte gebonden, heel gewoon in het dierenrijk, al zijn vrouwen vaak jaloerser dan mannen. Vaak potsierlijk is het als het niet zozeer om een gevecht voor de beste genen gaat, maar om materiële bezittingen bijvoorbeeld. Worden onze DNA-strengen er beter van ? Je zou ook kunnen stellen dat je niet daadwerkelijk ontrouw hoeft te zijn, om aanleiding tot jaloezie te geven. Sommigen voelen zich vaak belachelijk onnodig, of zijn verplicht van in de meeste gevallen anoniem; grote dosissen porno tot zich te nemen...als of dat ook niet meetelt in het aanvoelen van waar die energie achter af dan komt.
Tot slot, indien je je partner achteraf vraagt wanneer 'het' dan gebeurd is en het tijdstip klopt met een soort jaloers gevoel dat je overkwam, meldt het en we zullen het bij onze studies rond het fenomeen telepathie, voegen. Ook het tijdstip van intieme gesprekken die men 'aan de andere kant' had, kan interessant voor ons zijn. Trouw, uiteindelijk, heeft zijn goeie en minder goeie redenen, maar is een heel valabel iets. Ergens vertrek je van een maagdelijke situatie die soms evolueert naar 'hoe zou het zijn met die of die andere'...al is het soms maar een heel klein beetje, want je bent content met je partner of gezin. Toch kunnen mensen niet altijd de opgelopen trauma's van hun partner inschatten, nog het gestook achter hun rug van exen of schoonouders, vrienden, ouders... . Trouw heb je niet helemaal alleen in de hand, of je moet al vooraf over een soort grote wijsheid daarover beschikken. De situatie van 'je voelt je ok, alleen omdat je trouw zo vanzelfsprekend acht', kan danig uit de hand lopen.
Tweede slot. Er is meer tussen hemel en aarde, hoe meer men tijdens zijn leven met alle mogelijke schaduwkanten afrekent, hoe sterker we als ziel in de geestelijke wereld overgaan...en...hoe minder problemen je ouders onderling en naar ons toe oplosten dus , hoe meer er op ons bord komen ... ? Dat zou allemaal kunnen vermits de ziel en de geestelijke energie één zijn. We zijn immers een mix van de verlenging van onze voorouders en ook de meer en mindere hoeveelheden testosteron, dopamine (op opwinding gericht) en oxytocim (meer op kalmere ervaringen gericht), spelen mee in een spel waarvoor wij een leven tijd hebben om het te begrijpen...een leven en langs anderen langer. Zoals alles is alles een test...om ons weerbaarder te maken, maar dat het leven ons maar te veel jaloezie bespaart...het is niet nodig mensen die bij mekaar horen te provoceren.
De mate en de aard van lotsverbondenheid bepaalt de kwaliteit ervan...en beperkt soms doelbewust en daarom niet negatief...onze vrijheid...en is tegelijkertijd onze grootste vrijheid
Alleen voor wie er vanwege doorleefde ervaringen voldoende interesse voor heeft en er naar vraagt :
Moeten we als, voorouderlijke mix die we zijn, niet afrekenen met zoveel mogelijk negatieve emoties om tegen de tijd dat we sterven als energievorm een zo weinig mogelijk hinderlijke energievorm te zijn voor diegenen die we hebben gekend ? Wie was, beïnvloed wie is en wie is kan er door verheven of verstoord geraken en dientengevolge verheffen of verstoren. Op school leerde je vooral vroeger wel veel over de sociale en politieke geschiedenis, maar zelfs indien het echt nodig zou zijn, observeren weinigen welke de wezenlijke levenslijnen waren van hen die aan hun voorafgingen. Meestal onbewust, ondergaan we de domino’s van het leven. In dit proces ontmoeten mensen mekaar en hun aantrekkingskracht staat in relatie tot die domino’s.
Meer in concreto
Ooit kan je een liefdesband gehad hebben met, of heb je een band met iemand die de bovenvermelde dingen ook al door heeft, of volgens een bepaalde manier probeert door te hebben. Je kan dan urenlang onder mekaar, praten over de gewoonste tot de meest gecompliceerde of artistieke dingen enz… in enkele gevallen groeit zo een band uit tot een platonische, soms een lichamelijke band ook. Als er dan één van de twee niet vrij is, kan je twee richtingen uit, verdragen of niet verdragen van de lichamelijke éénwording van het klassieke paar. De sterkste schouders, die het doorheen hun eigen ervaring op de duur konden verdragen dat er nog iemand anders een biologische eenheid had met diegene met wie ze de innigste band hebben…zal op de duur toch spiritueel en biologisch eenzaam worden en hoe langer de andere niet kiest, des te pijnlijker de gevolgen voor eenieder bij tijd en wijle tussen de hoogtepunten door. Zeker in een relatie die al heel veel lijden te verduren kreeg, is het aangewezen van niet te twijfelen, ook al zijn er kinderen; ofwel van uit te maken in hoeverre je oude partner dan toch je lotgenoot is. Wil je op de duur niet aan pillen, dan moet je voor je spiritualiteit kiezen, niet voor de domino’s…anders maak je het leven van mekaar soms tot een hel.
Het kan natuurlijk ook zijn dat de partner gewoon uit ijdelheid verder wil gaan met het zoeken van partners onder zijn of haar spirituele waarde en niet in de lijn van de spirituele maar de zuiver aardse lotsverbondenheid. (alhoewel beide stevig vermengd verschillen de gehaltes). Of was de lotsverbondenheid een vergissing en een spoor dat voortkwam uit de eerste nare aardse ervaringen van één van de partners of alle twee. De assertiviteit om van uit mannelijke of vrouwelijke principes te ageren, gefnuikt door allerhande vormen van misbruik, uitbuiting of brute overheersing bijvoorbeeld.
De scenarioschrijvers, wetten, nauw met genetica, gezondheid verwant :
-kom je in contact met bijvoorbeeld ouderen dan leeftijdsgenoten van dezelfde sekse dan verlies je een deel van je assertiviteit en dat brengt op je latere heteroseksuele weg in contact met mensen die op de één of andere manier ook slachtoffer waren van bijvoorbeeld incest, of mensen die eigenlijk niet heteroseksueel zijn en tal van aanverwante problemen waarvan de dragers hun pijnen op anderen proberen overdragen of hun frustraties uitwerken (na een periode van bloei, wel te verstaan)(als of de scenarioschrijvers van de domino's de touwtjes in handen hebben)
Nog anderen ontmoeten personages op die weg, mensen die om de ene of andere niet-medische redenen abortus moeten menen plegen enz.... . Over de ware redenen van ongeluk wordt soms best niet gesproken, want die zijn te pijnlijk en pillen makkelijker (al is dat in een aantal gevallen nodig, als een geschenk van de voorzienigheid, maar in hoeverre doorleef je dan het leven ?) strelen bijvoorbeeld of enz...is veel gezonder.
-soms is een mens van al dat emotionele gedoe zo moe dat men na een negatief einde van een positieve ontmoeting beland in een toestand waarop, door een soort fase tussen rusten en slapen in, een aantal positieve telepathische energieën de ether in gaan, met uitwerking wie weet waar
-de totstandkoming van nieuw leven, wanneer voorafgegaan door partners die niet meer zeker van mekaar zijn, kan (hoeft niet) later problemen meebrengen op vlak van eigenwaarde of ook een over behoefte aan aandacht met behaagzucht en jaloerse aanleg tot gevolg...weggeduwd worden door iemand kan misschien wel positief zijn in die zin, maar wat gebeuren moet, gebeurt nu eenmaal, alleenlijk om samen met een aantal mensen tot diepere inzichten te komen
-sommige problemen in relaties zijn er omdat men de partner vreest omdat deze een heldere zicht heeft op het wezenlijke van de wederhelft (kan ook tussen niet samenwonenden of zo zijn)
-men kan zijn ziel bij de overgang naar het spirituele helpen door zijn of haar schaduwkanten alleen of samen te overkomen of gewoon te negeren en een andere weg te zoeken (als we die vrijheid tenminste al zouden hebben binnen de hierarchie van het spirituele)..de situaties die aan de basis liggen van de schaduwkanten, moet je telepathisch de baas kunnen (het gaat hier alleen om de levenden, vermits de dood niet echt bestaat en hun energie die van de levenden nog beïnvloedt door hun zijn van vroeger
-schaduwkanten die overheersen brengen mensen in onvermijdelijk negatieve banen
-de rol van de ouder wordende vrouw en man (vooral bij de vrouw mag dit geen jaloersheid meebrengen daar haar ouder worden vaak duidelijker is dan dat van de man)---ook op seksueel gebied hoef je daarom niet voor een jongere partner te kiezen
-man of én vrouw voeren soms gewoon uit wat de moeders en vaders niet durfden of konden via de huidige mix van de geërfde genenstrijd van vroeger.
-ik schreef wel eens dat iedere partner voorbereid op de andere, maar in feite is men best met een deugdzaam iemand die zich ernstig met je verbindt en die op je vibraties van rust of kalmte zit, ongeacht (in sommige gevallen) de intellectuele vermogens of het kort bij het spirituele staan (de dingen die men zich herinnert, zegt men, beduiden altijd iets, bijvb. uitspraak van leraar destijds, iemand zoeken van eigen intellectuele kunnen)het hangt allemaal af van de gedeeltelijk voorbestemde wegen die je ingevolge je wezenlijke erfenis moet gaan
-stel, men blijft kiezen voor de oorspronkelijke verhouding en men leeft in begrip verder en de verhouding versterkt wel, maar bij de vrouw bijvoorbeeld blijft het verlangen naar spirituele intimiteit---gesteld dat deze wordt gevonden en men voelt inderdaad het verschil (als dat al niet het gevolg is van de aanvankelijk verhoogde hormonendans van een al of niet weggestoken driehoeksverhouding)...meestal, eens de opwinding van de eerste ervaringen met de afzonderlijke partners achter de rug én de unieke en meer spirituele band met de nieuwe partner blijft…moet er gekozen worden (nog uit te werken)
-lotsverbondenheid in al deze voorbeelden is iets dat leven en dood verbindt, niemand zou mogen ten onder gaan aan zijn schaduwkanten en zo het mooiste van zijn ziel verliezen en in een mindere uitgangspositie na de dood terechtkomen
-soms heeft men te laat door , al weet men het, dat men een verhouding heeft met iemand die al een driehoeksverhouding achter de rug heeft, of een verhouding had in een huwelijk met iemand die in een ander huwelijk zit (is er daardoor geen andere verbintenis ontstaan en doet men gewoon verder, maar niet met het afbreken van de buitenechtelijke relatie tot gevolg, dan is de betrokkene die door de andere gedumpt wordt wel eigenaar of eigenares van de wijsheid dat ' men in dergelijke relatie mekaar dreigt op te branden'...maar toch geneigd opnieuw te beginnen...een logisch vervolg op het niet bij mekaar passen van het oorspronkelijke koppel....de nieuweling moet dan weer zorgen voor aanvankelijk een opflakkering en later een nieuwe repetitie van spanningen tussen de oorspronkelijke partners, maar de nieuweling weet vaak niet dat hij of zij de ervaring van complexe relaties nog doormoet en eigenlijk een achterstand heeft...eenmaal die achterstand ingehaald, zal ook de nieuweling complexe relaties mijden;
- in plaats van jaloezie te voelen na of tijdens een relatie kan men gewoon ook de volgende beklagen, al blijft de eigenlijke liefde voor iemand duidelijker aanwezig in één van beide...met momenten van sarcasme en cynisme tussendoor, al moet men blijven proberen van heerlijk over de liefde te schrijven en praten...op duur slaat het tegenover sommigen om in vermaningen
-wat men in de eerste kus al voelen kan (uitwerken)
-de paar laatste keren dat men met iemand de liefde biologisch bedrijft, die zeggen heel veel over de hele relatie (het begin en de toppen onthoudt men het beste) , de evolutie van de energieën en fantasieën die naar orgasmen leiden evenzeer, al zou een liefdesspel best altijd in pure aanwezigheid van heel spirituele intieme, invoelbare energie kunnen gebeuren...of de geleidelijke totale verstoring van energieën zou al moeten zijn in de sterren geschreven
-het soms niet verdragen van de energie van zelfs iemand die dichtbij staat , heeft te maken soms met het te laat afbreken van een relatie of het te ver gegaan zijn of het ‘gebruikt worden’ ten opzichte van anderen (al kan lotsverbondenheid bijwijlen pijnlijk zijn, ze hoeft daarom nog niet te stoppen...de genen spelen hier als echte vorm van bewustzijn een zeer medebepalend spel in)---en eenieder die hier ter wereld komt, moet er ook zijn binnen een bepaalde evolutie van een relatie
-in hoeverre is waar dat 'indien men iemands diepmenselijk probleem gekend had' dat dan een afgebroken relatie wel voortgeduurd zou hebben of niet begonnen zou zijn ? (zou meestal toch blijven meespelen zijn)
-ofwel heeft men in zijn leven de verkeerde keuzes gemaakt, als dat al mogelijk zou zijn, of niet durven kiezen...ofwel is men gewoon te veel schaduwkant, met bijgevolg te veel slecht humeur
Nogmaals.
Het beleven van het bewuste wezen in jezelf, ben je zelf
Iedereen gaat in het leven door een reeks ervaringen.
Neem nu een driehoeksrelatie waarin één zijde van het oorspronkelijke koppel afhaakt van de andere en de andere 2de zijde toch probeert zijn partner te behouden. Aan de andere kant haakt na een tijd de derde zijde los van de eerste zijde. Telkens probeert de eerste zijde de derde zijde weer te winnen, wat lukt, want in feite houden ze van mekaar. Maar dan na jaren merkt de tweede zijde dat de eerste zijde absoluut niks meer met de eerste zijde wil te maken hebben. Na een tijd te midden van veel problemen projecteert de eerste zijde, midden een aantal moeilijke omstandigheden deze ervaring op de derde zijde...en uiteindelijk neemt de eerste zijde eens een deel afstand van de derde zijde. Deze, nieuw met dit soort uitgangspositie, doet pogingen om de tweede zijde weer te winnen...aar, wat onder meer tot dit inzicht en nog te volgen inzichten zal leiden leidt. Mooi toch ?
Of klopt het niet ?
Kerken en godsdiensten hebben het woord religie niet gebruikt in zijn ware betekenis : het verbinden van alle menswetenschappelijke en wetenschappelijke kennisgebieden met het innerlijke van de mens in het begrijpen van zijn eigen
-dichter bij de ziel is iets heel anders, het is niet alleen de theorie, maar die theorie in de praktijk ervaren dat telt :
http://dichterbijdeziel.skynetblogs.be
cirkels zijn rond, driehoeken soms onvermijdelijk, het geheim van een pyramide onverwoordbaar* (alle drie één)
Een driehoeksrelatie, zoals alles en iedereen, heeft altijd een voorgeschiedenis. Onafgewerkte situaties van voorouders bijvoorbeeld. Maar dan kom je in het leven om daar op te reageren, in feite heb je gelijkaardige energieën, maar toch met dat eigene dat je vertegenwoordigt als een fundament naar de toekomst toe. Meestal is de partner waarmee je van start gaat nog zo geen slechte keuze niet. Het kan ook zijn dat je al heel vroeg in het leven op een andere baan geraakt, door overheersing van je niet-eigenlijke ik, door de tegenstellingen waarmee anderen zitten, hun twijfels, hun angsten, hun driften...die soms ook in vormen van fysisch misbruik uitmonden, maar dat hoeft zelfs niet.
Zelfs al nemen ze geen fysische of psychische aard aan die de hunne niet is, bestaat het risico dat men de oorspronkelijke koers van zijn leven verlaat en de rest van het leven geleefd wordt in vaarwaters die de zijne of de hare eigenlijk niet zijn. Soms is dit te moeilijk of pijnlijk om te doorgronden, heel vaak moet het zo zijn om dat mensen leren door mekaar en de toekomst om een vervolg op ontwikkelingen lijkt te zuigen.
Op een dag, na de soms moeilijke confrontaties van de ouders zelf, besluit men te trouwen en een familie te stichten. Men valt op een partner die bijvoorbeeld in 't algemeen zacht en volgzaam is, of streng, veeleisend, tot op zeer hoogte begripvol en zo voort, of combinaties daarvan. Het samenleven zelf wijst uit in hoeverre men mekaar kan verdragen. Voor men het weet zit men in sommige gevallen bij de huwelijkstherapeut. Om allerlei redenen, waarover al genoeg is geschreven. Aan toe te voegen, is een factor die onderschat wordt. Alle ervaringen, gedachten, gevoelens, fantasiën, intuitie enz....die niet uitgesproken worden, raken mekaar op telepathische manier en zorgen voor wrijvingen...OF JUIST NIET Indien mensen, familie, vrienden...je bijvoorbeeld eigenlijk iets verwijten of je verwensen of wat dan ook, zal die energie ook aanwezig zijn, tussen en in mensen. Mensen die verliefd worden op mekaar, met of zonder periode van langdurige platonische verhouding, mensen die vrijelijk alles met mekaar kunnen bespreken gaan een geweldig intensieve band met mekaar aan, die in vele gevallen te niet dreigt te gaan wanneer er een lichamelijk intiem vervolg van komt, dit ten gevolge van afkeuring en jaloezie van anderen, maar ook door het niet kiezen voor mekaar en te veel zware bindingen met anderen...die een gevolg zijn, gedeeltelijk van het GENETISCHE karma van de voorouders en het eigen opgestapelde en wijd vertakte karma.
Mensen die nog nooit alleen geleefd hebben, zullen ervaren dat er wel degelijk een verschil is met vorige toestanden, maar zodra ze daardoor (of, én de medicatie?)weer enigszins in hun sterkte komen en met een propere lei weer aan het leven willen beginnen, zullen ze in vele gevallen merken, dat de vrijheid die ze hebben, sterk gebonden is aan wat op allerlei manieren vooraf ging aan zo een gunstige periode .
In een driehoeksrelatie kan het oorspronkelijke koppel bijvoorbeeld een tijd samen blijven leven, met vooral op gebied van dialogeren of het lichamelijke, een tijdelijke opflakkering, waarheden die kwetsen, dingen die worden opgehelderd, al of niet leren loslaten...in zoverre dat al zou moeten. Groeit de liefde en het samenzijn met de minnaar of minnares en overschaduwt deze soms de oorspronkelijke band in energetische sterkte op tal van manieren, dan komt er bij de meeste koppels een geleidelijke scheiding van tafel of bed of welke vorm van scheiding dan ook. Ook door de invloed van een nieuw personage (een eventueel nieuwe partner van de oorspronkelijke partner van de driehoek, die zonder minnaar of minnares was), leren mensen mekaar in hoeverre ze jaloers of angstig zijn en wat ze aankunnen, al beseffen ze vaak niet dat ze in dusdanig proces zitten.
Indien men dit alles in bepaalde periodes psychisch heeft overleefd en fysisch heeft aangekund, zal blijken of minnaar en minnares, eens er ruimte is om hun relatie vollediger te beleven, dat zonder veel kleerscheuren zullen kunnen doen. Misschien proberen ze eerst een living apart together situatie, met of zonder kroost in de buurt, of als dat niet lukt vallen ze op een open relatie terug die vaak dezelfde wegen op kan gaan als de moeilijke wegen die het oorspronkelijke koppel had, met inbegrip van de vaak pijnlijke ervaring dat minnaar of én minnares weer de etappe van een nieuwe driehoek door moeten.
Al reageert hun naaste omgeving op minnaar en minnares als nieuw gesetteld koppel (of in vorige etappes in de evolutie van de driehoek), neutraal of begrijpend of tolererend of afwijzend tot vijandig (is vaak alleen innerlijk en je merkt het nauwelijks, het wezenlijke resultaat kan, indien één of beide nieuwe partners niet tot rust komen, zijn dat men zijn eigenwaarde en eigenheid ondergraven heeft, ja zelfs het gemeenschappelijke soms, van levenslopen, moeilijker aanvoelen kan. Al zijn die 'toevallen' nog zo wonderlijk, verdere evoluties lijken aan dat verleden van mensen gebonden. Of men besluit het allemaal eens van bijna nul proberen over te doen, (met of zonder nieuw personage) of men verdraagt mekaars heldere inzichten van het eigen perspectief of dat van anderen niet meer... . Dan lijkt alles wel een nederlaag tegenover jezelf, mekaar en de buitenwereld, die maar al te graag heeft dat men een mea culpa slaagt, terwijl ook in minder woelige levens dezelfde problemen in meer of mindere mate spelen. Dan lijkt het als of men een overmatige dosis verantwoordelijkheid draagt tegenover de beslissingen van anderen, terwijl alles niet anders kan zijn dan een samenspel van factoren en mensen en positieve en neatieve emoties in hun interactie, verleden en projecties in het nu. Dan lijkt het of één of beide van de nieuwe partners uitstotingsverschijnselen gaan vertonen in bepaalde periodes. Wat kan ontaarden in nieuwe vijandsbeelden of hechte vriendschap, al of niet als opstapje naar het vroegere of het meer rijpere.
De ene krijgt een eenvoudig dictee voorgeschoteld en maakt zeven fouten en de andere een heel ingewikkeld, en maakt ook zeven fouten. Het leven, een complex, zowel als simpel gegeven dat dan nog eens des te moeilijker wordt door alle mogelijke verschijningen van maladiën allerhande, allerlande, en alle elementen uit de cultuur en het sociale en politieke leven, die een verfijning van een echt filosofisch wereldbeeld met regelmaat blijven hinderen.
-------------------------
luister eens naar de mooie geluiden in deze link
mooie geluiden nu veel tot stilstand gekomen is,
dit is geen smeekbede, wees gerust
the master of resistance
stelt zich overwegend neutraal op tegen alles en iedereen
het in je eigen genieten van dingen zoals dit
sublimeert het lijden en genereert inzicht
maar te prefereren is de warmte van de ontmoeting
die de beste energie in iemand boven haalt
om soms op wrede en dan weer zachte manier
de weg naar achtergronden en wijsheid te duiden
Some of Willekes Writings
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
"Zolang men zijn eigen met allerlei overbodige dingen belast,
zullen tranen blijven vloeien"…de derde hoek van de driehoek ?
"Kijk deze avond naar de volle maan en er zal licht zijn in je
hart"…troost voor de eenzame ?
"Ik vraag me af hoe je er morgen zal uitzien . ALs de wijze man
met de jongensachtige pretogen, als de rijpe man met een
mysterieuze rust, of als de alerte jonge man die het juiste
moment afwacht(op een verliefde man met verleidelijke ogen, durf
ik niet speculeren). Hoe zal je zijn ? Afwachtend of
ondernemend ? Rustig of onrustig ? Geduldig of kordaat ?
Fijngevoelig of sarcastisch ? Open of gesloten ?
Toegankelijk of afstandelijk ? In overgave of in angst ? Ik ben
op niets voorbereid. Dat heeft geen zin. Ik slaap en laat
zoveel mogelijk verteren. Morgenvroeg hoop ik je met een
onbeschreven blik te ontmoeten ?
"Deinend in bad, het druppen van de kraan houdt me wakker.
Woorden van voorbije nacht sijpelen binnen. Elke porie wil
gevuld worden met warmte en vocht. Je hart pompt het bloed door
m'n aders . In gedachten zie ik je zwemmen onder een volle maan.
Laat me jou maan zijn in donkere nachten. Laat me het water zijn
dat je drijvende houdt. Laat ook mijn hart het levenssap door je
lichaam sturen."
"Bedankt lieve schat voor de warmte en de sterkte waaraan ik me
mocht laven vannacht. Buiten is het wit en stil. Zo is het ook
in mijn hart"
"Hoe groter mijn ruimte, hoe groter mijn liefde, hoe meer mensen
ik kan bereiken"
"Plots was er weer de chaos... Zullen we er dan toch vrede
moeten mee nemen dat het diepste der diepten, het pure, het
heerlijke gevoel waar we steeds weer naar verlangen, eens we het
kennen...ongrijpbaar lijkt te worden ?"
Toen ze wist dat een andere dame de man op een bepaalde dag bezocht
:"Eerst wou ik dronken raken, weer beginnen roken, misschien een
man verleiden (dat streelt het ego), vrijen tot ik er ...van
word...eigenlijk 'me te grabbel gooien ,(terwijl ik het opschrijf
kots ik er al symbolisch van) bevestigen wat men me voorgehouden
heeft, vroeger dagen :' jij valt op alles wat een
broek aanheeft, jij denkt dat je iets weet, maar je gelooft
alleen in sprookjes' Ik voelde een ongemakkelijke jaloezie
opduiken. 'Ha neen', zeg ik tegen mezelf 'daar blijf je boven'
'je bent toch geen 16 meer' en je weet toch wat jij met hem hebt
zomaar niet door de eerste de beste kan overgenomen worden.
Maar stel eens dat ze niet de eerste de beste is? Zoveel te
beter voor hem en misschien win je er zelf wel een vriendin bij,
zegt een weinig enthoesiaste stem in mij. In ieder geval , zo kon
het niet langer...even de ogen sluiten en in het nulpunt geraken
zou niet slecht zijn. 'De stilte die ik jullie leerde, is de som
van alle geheimen' stond er in een boek. Ik glijd ontspannen
weg. Maar o wee, welk beeld ontpopt zich voor mijn ogen !(noem
het voor mij 'angstdroom' Drie mensen vrijen in jouw bed. Je
kwam heerlijk klaar in mijn mond en ik streelde met mijn lippen
langs je dijen en je buik. Maar zij dronk van je ogen en genoot
van je verhalen en je streelde wel langs mijn wang, maar kuste
toch haar mond. Een mes van pijn ging door mijn hart. Onder het
voorwendsel van dringend te moeten plassen verdween ik door de
deur, jullie merkten het niet eens. Het volgende beeld was dat
van haar en mij, bij het vallen van de avond. Ik huilde in haar
armen onder een boom van jouw woud.
En ik verontschuldigde mij
voor de last en zij begreep me...en ik wist dat je nooit meer van
mij zou zijn en het deed verschrikkelijk pijn..." "De drang om
je te bellen was er weer. Verdomme, wat een miserie ! Dan maar
eten"
"Ik zou zo graag iets verwoorden van het zalige gevoel dat mij
bewoont"
"Om liefde in vrijheid te ervaren, mag er geen angst zijn of
kwetsbaarheid, geen schuldgevoel of innerlijke onrust, geen
eenzaamheid of geen jacht naar genot...maar ik denk hoe
toleranter je bent...hoe meer je twijfelt"
"De mens koos als opdracht om zich te verheffen boven de
vastomlijnde programmatie van het mineraal, de plant en het dier.
Hij koos als opdracht 'de vrije wil' Maar die opdracht heeft hij
overschat. Want is het niet zo dat hij juist het 'willen' weer
moet afleren ? Beseffen wij wel genoeg dat we ons niet kunnen
'verheffen' als we ons ook niet 'nederig' kunnen maken ?
Niets is mooier en maakt meer gelukkig dan het beleven van de
kleine momenten."
"Afscheid nemen is nog niet hetzelfde als 'vaarwel' zeggen.
Vanaf er nieuwe gegevens en mensen in een relatie hun intrede
doen, neemt de relatie een einde in de hoedanigheid dat ze
bestaan heeft. Je moet telkens kiezen, laten vallen of opnieuw
beginnen."
"Op de valreep toch nog iets schrijven over dit chalet, dit
huisje. Om de of andere reden kwam het er nooit van, ook al heb
je me dikwijls aangespoord het te doen. Misschien hangt jouw
energie hier te geweldig om me te kunnen concentreren.
Ik ben hier eerder geneigd te dromen, dan te werken"
"Je sarcastische opmerkingen kunnen me gestolen worden. Ik
probeer mijn eigenwaarde te behouden, maar ik begin te twijfelen
of jij me daar wel behulpzaam wil bij zijn. Voor mijn part kan
je de boom in, koppig, eigenwijs, pretentieus ventje.
PS Na die laatste woorden heb ik terug kunnen glimlachen, maar
denk maar niet dat ik daarom iets ga terugnemen van het
voorgaande.
"Ik hoop maar dat ze sterk genoeg is, dat ze beseft, dat ze naast
je liefste lief ook je studieobject? is, dat ze niet verbitterd
raakt, maar wat vertel ik allemaal, misschien is ze wel veel
slimmer dan ik, misschien ben ik wel zo interessant als
studieobject , omdat ik me zover durf geven en liggen haar
troeven ergens anders. Door weinig te zeggen blijf je
natuurlijk ook interessant en je blijft je eigenwaarde tenminste
behouden.
"Ik heb soms de indruk dat we de laatste tijd zoveel energie
gebruiken om anderen de weg te tonen...dat wijzelf in kringen
draaien"
"Moet ik eerst geen schepen verbranden voor ik aan iets nieuw kan
beginnen ?Ik voel me ook niet sterk genoeg en als ik sterk ben is
weggaan het laatste waar ik aan denk. Ik weet niet of ik de
gedachte aankan dat mensen mij zullen oordelen als iemand die
alles 'in plan' laat."
"Ik kan me soms niet van de indruk ontdoen dat mijn lichtheid en
'goed voelen' angst teweeg brengt in mijn omgeving.
Diegene die op het laagste procent van zich goed voelen zit doet
een beroep op iemand met een hoger procent om uit zijn of haar
situatie van afgeslotenheid te geraken. Hulp aanbieden mag niet
gezien worden als een leerling/leraar iets...en heeft te maken
met soms heel concrete dingen : samen op een bank luisteren naar
het fluiten van de vogels..."Natuurlijk zijn hier risico's aan
verbonden . Het kan zijn dat de lagere procent nog meer gaat
verlangen naar altijd onbezorgd op de bank zitten en nog meer in
zijn/haar zelfbeklag terechtkomt en het kan zijn dat de hogere
procent in een soort 'plichtsgevoel' valt. Het moet evengoed
mogelijk zijn zich 'alleen' goed te voelen. Plichtsgevoel,
opoffering, schuldgevoel, al die woorden hebben te maken met te
weinig durven zeggen wat je zelf wilt...bedankt voor de paar uur
'afzien' van deze morgen...ik ben er alleen maar sterker door
geworden."
"Een wijs mens heeft bewegingsvrijheid. Als we volgens de oude
regels willen leven zitten we er altijd naast, want het leven
blijft stromen . IK wil niet bevriezen , ik wil stromen als een
rivier, of...kabbelen als een beekje is ook al goed.
"Ik hou van de Ruimte waarin je leeft, de rust die je mij steeds
geeft. Ik hou van je ongebonden omgaan met de tijd. Het geduld
waarmee je tegen onrecht strijdt. Ik hou van je vertrouwen in
de Kracht. De manier waarop je met je ogen lacht. Ik benijd je
wel eens je vrijheid. Het onvoorwaardelijk durven nemen van je
verantwoordelijkheid. Ik heb nog nooit zo'n bondgenoot gehad.
'k Ben blij dat ik je tegenkwam op m'n pad. Ik zou nog zoveel
willen zeggen. Maar niet alles is met woorden uit te leggen"
"Dag lieve bosmens, ben je er nog ? Ik wil je wat
vertellen...23jaar geleden kende ik een man. Hij was heel
zelfstandig voor zijn leeftijd, hij had een eindeloos vertrouwen.
Iedereen hield van hem, maar niemand kon verklaren waarom. Hij
was tenslotte maar een heel gewone jongen. Hij was geen redenaar
en geen adonis, geen dichter , geen versierder. Hij liep niet
met gevoelens te koop, hij had weinig vrienden, was enorm handig
maar ietwat onhandig wat meisjes betreft en deed graag zijn
eigen zin. Hij was een kei in biljarten. Iemand 'ontdekte' hem
toen hij nog 'gepolijst' moest worden. Die iemand wist dat hij
een grote zou worden op het groene laken, zomaar wist die dat.
Hij had oog voor het potentieel dat in hem zat : de kracht,
wilskracht, agressie, beheerstheid, doorzettingsvermogen. Kortom
hij wilde werk van hem maken en trainde hem met geduld en geloof.
En hij werd beloond. Hij werd een grote. Glorietijd alom in het
biljarten van de jaren '70. Speler en trainer (café baas)
voelden zich gelukkig. Tijdens die bijna dagelijkse trainingen
of wedstrijden speelde een kleine jongen (de zoon van de
café baas) al eens een matchke mee. Hij was nog maar 10 jaar en
kreeg gemakkelijk applaus, want wat was er meer vertederend dan
een kind dat iets nabootste wat grote mensen konden?
Het cafépubliek amuseerde zich met de jongen, hielden hem voor de
gek als ze er zin in hadden en lieten hem als beloning al eens
drinken van een 'echte' pint. Maar de 'grote' lachte niet met
hem. Hij zag wel wat in die tengere knaap en hij hield zo wie zo
al niet van mensen die moeten lachen met anderen om zich op het
eind van de avond geamuseerd te hebben. Er groeide een (h)echte
band. Het kind vertrouwde hem en hij beschaamde dat vertrouwen
niet. Jaren verliepen . De 'grote' bleef groot en de kleine
werd groter. Tot de dag dat hij hem niets meer kon leren.
Eerst voelde de jongen zich ongemaklelijk toen hij al eens won
van zijn trainer...de grote was het instrument geweest dat nodig
was om de andere zijn talent helpen te ontwikkelen.
Hij leerde er ook veel van : zijn eigen succes relativeren, zijn
geduld ontwikkelen, bescheidenheid...
IK WEET NIET WAT MIJ DREEF OM DIT OP DEZE MANIER TE VERTELLEN.
Ik besef dat we beiden zowel de leraar als de leerling kunnen
zijn. Je hebt me veel geleerd. Ik zal waarschijnlijk beginnen
schrijven...het is niet meer te houden...waarover weet ik nog
niet.
L.A.T open of L.A.T. toe ?
geliefden, getrouwd of in welke vorm van samenleven dan ook, willen mekaar op momenten soms door klagen en zuren, flirten met... bewust uit een relatie duwen en tevens de indruk wekken dat het allemaal de fout van de andere is , soms net in een periode dat de andere dacht net in een onbezorgde relatieperiode te zijn beland, slaan wie weet welk een domino's van het verleden in het heden toe en lijkt de toekomst voor beiden ofwel een beloftevolle lat-relatie, vrienden-relatie, open relatie, celibaat... of een eindpunt, met nieuwe vooruitzichten om van te leren ?
Looking for a religious experience
That’s what he thought while driving on the road towards meeting two friends at different places. He was a bit early because of the fact that his usual Sunday scheme was different, he did not need to take care of elderly persons today. The appointment was at seven pm, so what would he in the meantime do ? Visiting a spot in nature with trees, was his favorite, because the game of light and the height of trees restored ones energy circuits and levels. As do the visits in places with high walls, like churches, who can replace the trees in a way, because their energy circuits pull up one’s energy as well, or it should be very noisy inside, noisy in a chaotic way. The thought of having a religious experience did not mean something having to do with a religion, but with deeper truth (roots) in life itself as it is to most of us. So he didn’t drove to the city yet, or to nature, but followed a sign leading to an abbey. At least that was what he thought…it seemed to be a home for elderly. There was an abbey, but hard to find because of many road works. No, finding a religious experience in dealing with elderly, that was another story to be told later, not in his spare time. So he drove back to town and stopped at a café with people in it, but which main entrance was closed. The lady pointed to another entrance, which at the inside someone unlocked. He saw some young men, smoking in a corridor with not much space and where normally nobody entered, due to some objects that where put there. He recognized someone in the hallway, but that’s another story from another place. When he asked whether he could enter, he was told by a young guy that the people owning the café had not paid some taxes, so that there was a police visit on its way. So Eco did not decide to enter, he was lucky again. In a more normal pub he recognized an old woman, who had a kind of artistic aura as well. He recognized her from those days when he had to take the train in the city to go to work, she always held the hand of a young child. He asked her how the child was, if she as an elderly mother had brought him up. “It is a woman, age 23 know”, she said and complained a little about not seeing her often all dough she lived in her neighborhood. But that is another story, Eco didn’t had the need to talk about why her daughter was living with two other women sharing an apartment with a large living. He only encouraged the woman to take up her painting again and instead of painting from postcards what the great painters had painted, invent some themes herself. That was Eco alright, always inventing things which could inspire people with talent to use it. It was a good advice for him as well, because he hadn’t come to writing lately, but it takes time and experiences and a panoramic view on life…and therefore one has to climb daily. So, was this the religious experience of the day, packed in to a brief encounter with someone at age already, who liked her beer, maybe a bit too much and the brief attention of a far younger man. Maybe she was just glad to be noticed as a mother who took care in those days long ago, …did she take care…no, this was no job for Eco anymore, al dough life had given him a lot of difficult tasks, he didn’t accept them anymore, after having understood the messages in the why of people meeting people. He was about to understand another lesson. The appointment of 19 pm did not show up. Her house was probably empty. The appointment of 20 pm was in a little pub where people only get worried when the cable transmission of the football match loses connection. But, it can be said, there was a kind of friends amongst each other sphere hanging, if one does not have the ambition of looking to profound in men’s soul any more. They seemed to look at the t v , but in fact they sometimes look at the strangers in the café, but when those strangers then look back, they pretend not having looked…only when we are small children we don’t play those games. Eco’s rendez vous came in and gave him a book from a friend poet as a present. He wanted to talk about his journey to the pub, about his inner life, but that had to wait a bit. Some friends where introduced and Eco could appreciate the parts from their souls they tried to represent in an honest way. There was the young men with Russian roots, who looked forward of being mail men every day and a teacher of history who was bit to realistic about life…and then one starts being too severe about judging people or one loses ones enthusiasm for one’s role as a teacher. But, the teacher, had drunk already some wines, so that made his mind express himself a bit rougher the usual Eco supposed.
The RV (rendez-vous), lost touch with her real beautiful female inner part, after a couple of beers and began word attacking Eco, with some emotional negative things she was running away from a good part of her life. That was Eco’s life again, dealing with unsolved parts of the history of women mainly, because men did not talk about those things. Think of every possible thing or situation a woman does not want to happen to herself and Eco had met someone who had had this or that kind of experience. Women told Eco a lot and he was a good listener, but when Eco then explained what probably had gone wrong and why… afterwards women tended to take revenge on him for exposing the truth in themselves, that they themselves, could not face any more in fact. Strangely the women Eco had got to know better in his life, had each one some artistic or intellectual talents, but they lost feeling with it because of those to heavy emotional things in life…Eco from time to time was a trigger for them to get restarting being busy with the more essential things of life. Under each other they got mixed up about him because one can as well be jealous of words or an innocent touch…and due to circumstances that he did not always chose, when there was more…it could be explained not in a guilty way.
Women he had met in his life, had been damaged by circumstances of their life, al dough they each had some talents on certain fields (even a lot of talent in artistic or other way). It seemed like they had to meet him, not only to have an exchange of the truly valuable parts in themselves, but to confront them with a certain degree of anger, fear or jealousy in them. And even dough one offers them the change of a lifetime to get a more conscious life and a practically more happy one…it seemed not to be the purpose in his life to live this with them…at least as living together on a daily basis was concerned.
Weren’t they in a strange way, punishing themselves in fact ? Was it to be like that because of the preceding stories (their own and the genetic heritage) ? Isn’t it also to be like that because of the hidden energies of feelings and thought who prepare dialogues, decisions and events ? Strangely these things also happen even dough there is a very good dialogue between his and their souls in the beginning (or even later on when the relationship has lost it’ s bio-aspect). Even dough if one can offer them on a bio level a good feeling, or if one continues this line; even if one discovers how to lead them to their specific way of having an orgasm (or wondering sometimes what blocked this) …this was no guarantee that they would not try to project their inner uncertainty on him. Which where the strange reasons for all those different ‘energies’ in people ? He could be a plausible as he could, there were always reasons, often outside of his person, why they wouldn’t share their life with him. Sometimes one wondered if they were of different sexual nature, or both, sometimes they had too much trust in pharmacy which let them to lose connection with their physical desires, or cut them off from their feelings sometimes being sad because of the aging process and family problems of ‘former’ lives. They sometimes made plans when they felt better, but they seemed to undergo and hide for their own lives…which often they themselves had made to complicated…and when they run into someone to explain this to them, in the end it was to confronting for them, due to things that happened. So in some case they stayed alone or where pleased with a lesser conscious person.
Levenswijsheden, het internetcircuit
Er liep vandaag een bericht binnen over iemand die aquarelschilderijen van tweetalige levenswijsheden voorziet en langs die weg ook de zin van het leven meer bespreekbaar voor anderen probeert te maken. Mooi initiatief, net als de beelden van landschappen die circuleren. Je kent dat wel, soms ben je het eens of half eens met de tekstjes en een andere keer ben je het niet eens of is het gewoon een waarheid als een koe. (vanwaar die uitdrukking ook moge komen). De op zijn eigen mooie muziek past eigenlijk niet altijd bij dergelijke bezinningsmomenten, ook al gemerkt ?
Men hoort al eens de uitdrukking "20 is de leeftijd van het willen, 30 van het verstand en 40 van het genieten"...is het niet beter van die dingen van jongs af aan al te leren integreren ? Dat "je geen 80 kan worden als je je tijd verspeeld om 40 willen te blijven" daar kunnen we inkomen. Maar wijs zijn zoals men zegt "kost dat wel minder inspanning op ervaren leeftijd" ? ...in sommige gevallen wel in andere niet waarschijnlijk. Natuurlijk heeft de "waarde van jeugdig initiatief een enigszins dezelfde waarde als dat van de oudere ervaring", maar beide generaties kunnen die deugden blijven aanwenden op altijd wisselende en evoluerende wijzen...zonder dat oud worden een "evolutie van passie naar medelijden zou moeten zijn". We moeten ons niet ten alle tijd blijven verwonderen over "de ernst van het spel van het kind", maar van de ernst en humor en tragiek in het spel van alle generaties.
Bestaat de uitdrukking of het gezegde 'om aan kinderen te kunnen beginnen moet men eerst zelf van het leven kunnen houden' al wel...en in hoeverre zit het leven zo altijd wel in mekaar ? Hebben kinderen in het geval dat dat niet zo moest zijn, misschien als één van hun levensopdrachten van diegenen die niet genoeg of niet genoeg meer van het leven of met te grote maten van het leven houden, daarmee te confronteren ? In hoeverre bezitten ze zelf niet een deel van het gene dat in anderen nog moet worden gepolijst ? Iedereen die hier geboren wordt, moet hier om een aantal redenen die ook met 'de anderen' te maken hebben, ‘zijn’. Door de tijd heen, in onverbrekelijke eenheid en verscheidenheid.
met dank aan aanbrenger en tipgever
Herinnering aan een éénmalig gesprek
hetgeen ik van deze, mij vreemde mens onthield, was dit
Geminacht door haar vader.
Gelukkig geen gelijke van haar moeder.
Genomen door de juiste verkeerden.
Gevangene van haar knopen.
Genaaid aan de jas van genetica.
Geconditioneerd door maatschappij.
Geteisterd door niet meer mogen hopen.
Gedwongen tot half-moeder zijn.
Gezopen tegen de pijn.
Gevierd midden teveel lawaai.
Gehangen voor het vonnis.
Getrouw aan het proberen zorgen voor haar kroost.
Gehuwd, maar voor hoelang nog ?
Geleefd, veel te bang.
Gehunkerd naar teveel bezitten
Geld maakte alles nog ingewikkelder.
Geloofd in het leven, niet meer.
Gelachen, dat doet geen zeer.
Geluk, af en toe nog eens.
Geteisterd door op den duur haar eigen.
Ge weet niet wat ge voor zo iemand nog kunt doen.
Luisteren, alleen een halfuurtje luisteren.
Geen perspektief, toch één, de toekomst van de kinderen.
Gek, voor eens stuk althans.
Zou ze het overleefd hebben ?
Dat het iedereen bespaard moge blijven.
Goed dat ik naar de pen greep toen ik thuiskwam.
Al pennend begon ik er meer van te begrijpen.
Misschien heeft U er iets aan.
Laat maar komen !
Gesterkt door gehavend. Inzicht door vaak niet te weten.
Geluk door al eens gebrek eraan. Voorspoed omdat het al eens tegen zat.
Niet opgeven om niet weer in dezelfde cirkels te lopen.
Doorgaan met waarmee je stoppen wilde, alleen de keuze van met wat en wie en waarom en hoe geeft al eens problemen.
Verwachtingen en euforie perfect in evenwicht door weinig uitzicht en ervaring.
Gunstige ontwikkelingen zitten vaak in kleine vriendelijke dingen.
Hoe minder je er soms nog van snapt, des te korter komt de volgende stap.
Liefde, tegenovergestelde van lijden en wanhoop
Veel kunst komt voort uit liefde, maar ook uit lijden en al hun seizoenen. Van seizoenen gesproken, je zal hun loop niet kunnen veranderen, dat is iets wat het heelal beslist. Op plaatsen waar het alle dagen lekker weer is en veel licht, zijn er ook liefdesproblemen, en dan bedoelen we die in menselijke relaties. Maar wat is dat toch met dat woord liefde ? We kunnen een ontzaggelijke liefde hebben voor het leven, een voorwaarde voor het kunnen liefhebben van mensen. En wat is dat dan ? Het liefhebben van de natuur en zijn ontstaan en evolutie. Reeds op dat punt kan er een kink in de kabel komen. Er kunnen natuurrampen tussenkomen die je aan het wederzijdse van de liefde voor de natuur doen twijfelen als je huis bijvoorbeeld door een rotsblok is vernietigd. Zo werd lang geleden de angst geboren, denken we. Bliksem, koude, hitte, misoogsten…het zat er allemaal voor iets tussen. Het bovenmenselijke in de mens, de bovenmenselijke liefde had als taak die angst te lijf te gaan. Men probeerde de verstoorde verhouding met rituelen, godsdienst en later filosofie te herstellen…of werden deze niet gelijktijdig uit primitieve verwondering geboren, en is ‘godsdienst’ een filosofie met een korset van vroeger tijden ? Wie deze dingen lief had, niet zozeer om het grote gelijk maar eerstens uit verwondering om het scala van meningen en om het proces, de evolutie ervan zelf, kwam niet verbitterd uit deze, vaak door de politiek misbruikte, beslechtte en besliste strijd. Het liefhebben van alles wat het leven langs het dagelijkse bestaan om, te bieden heeft, is een ander aspect van de liefde. Te veel liefde, te veel eten, te veel drinken, te veel bier, te veel werken; uitdrukkingen met ‘te’ ervoor , zijn nooit wijze raadgevers, behalve ‘tevreden’ dan.
Maar dan, los van dat alles, als punt bij paal komt, als paaltje bij puntje komt en we het woord liefde gaan gebruiken als symbool om aan te geven wat we bedoelen met die aandacht van de ene ziel voor de andere…dan dreigt alles om velerlei redenen na de periodes van euforie ineens om velerlei redenen al eens ingewikkeld te worden en om te slagen in lijden en langs het lijmen om weer in liefde, dat valt ook nog wel voor. Waarom deze grillige curven vaak, zo grillig als bepaalde weermodellen ? Om de mens zelfvertrouwen bij te brengen, angsten af te leren en het belang van de liefde als buitenhouder van het lijden doen in te zien. Het belang van een dosis eigenliefde ook, die vaak bij te veel ‘liefdesbereidheid’ het aangaan van te moeilijke levensopdrachten voorkomt. Is de liefde iets dat je kan bezitten, heb je het of heb je het niet en als je ze niet hebt, kan je ze dan ontdekken en vergroten en met al zijn gevolgen en verantwoordelijkheden leren mee omgaan ? Alhoewel ‘ze’ genoemd, is ze niet specifiek vrouwelijk. Is ze ‘medelijden’ of zijn het andere dimensies dan negatieve emoties ? Is ze verlossing van negatieve emoties, die via positieve emoties ‘gevoelens’ werden en zo verder en zo verder. Of is de liefde niet eerder het passen van levensverhalen bij mekaar, als ware het aanvullingen die al generaties onafgewerkte dingen op mekaar aanvullen ? In die zin heeft de liefde al veel minder met ‘schuld’ en ‘boete’ te maken.
Op dit punt in de redenering aangekomen, is het even de tijd om aan de titel van de redenering te herinneren. Liefde is het tegenovergestelde van lijden en wanhoop. Alleen met allerlei inzichten in je zelf en de wereld, met relativering en humor, met blij zijn en gewone aandacht voor de medemens te hebben, zonder hem of haar te idealiseren, kan het lijden overwonnen worden. Alleen met het hoe en waarom van relaties te begrijpen en doorgronden, hoe pijnlijk soms ook, alleen vooral met alleen de goede, aangename dingen ervan te koesteren, alleen met de anderen niks kwaads toe te wensen, alleen met vooral veel afstand te nemen en te kunnen loslaten…ruimt de wanhoop dan plaats voor vrede in het hart dat dan weer liefde geven en ontvangen kan, in plaats van bitter te blijven. Dan komt er weer ruimte voor onbevreesd zijn in plaats van angst, begrip in plaats van jaloezie, delen in plaats van egoïsme, nederigheid in plaats van ijdelheid. Overdreven dominantie en lust krijgen dan weer meer leefbare proporties. Kennis en begrip worden dan weer belangrijker en veel meer de moeite waard dan afzien. Theorie en praktijk, fysica en chemie, vinden mekaar weer terug. Iedereen loopt hier om welbepaalde redenen rond en daar moeten we zelf en samen zien achter te komen waarom dat is. Niet altijd vanuit de stellingen onder de bovenste regel beschreven, gewoon vanuit aandacht van mens tot mens. Waar is die andere mee bezig, wat vindt hij of zij belangrijk, jij niet of niet meer. In hoeverre draag je iets bij in het leven van anderen of draag je misschien te veel mee van anderen ? In hoeverre ben je niet té voorzichtig met anderen, te gul en zelfs dat nog onderschattend, te weinig je mening rond de essenties in hun bestaan of dat van anderen kwijt kunnend. Daar heb je dus de ‘te’ weer, hersteller van het evenwicht in jezelf. Te veel of te weinig tussenkomen, helemaal niet tussenkomen…basiselementen van allerlei beslissingen die de psychologische toestand van mensen mede helpen bepalen en waar ze de gevolgen van te dragen hebben. Herstellen van de eigen draagkracht om al of niet verder te kunnen met anderen en om niet in een cirkel van steeds weerkerende stemmingswisselingen terecht te komen. Liefde, de aandacht van de ene ziel voor de andere, met eventueel uitzicht op spirituele verrijking----zodra voorbije negatieve emoties geen uitwerking meer hebben
Zanguur of Klaagmuur. Intens gedicht
Te zoet, te zuur.
Te veel, te weinig; suiker, maagzuur, zanguur, klaagmuur.
Niet weerbaar, niet begripvol genoeg.
Te veel, te weinig ondergaan, onderdaan, niet gedaan.
Te weinig, te veel ongedaan gemaakt.
Te hoog, te laag gemikt, doodgeknuffeld, verstikt.
Te diep, niet diep genoeg gegraven, doorgedraven.
Te veel, te weing gezweefd, gestreefd.
Te veel, te weinig gebleven, te snel, te laat vertrokken.
Niet genoeg, te weinig, het juiste, het verkeerde verteld.
Te vlug, te laat, juiste, verkeerde conclusies getrokken.
Te veel, weinig, de juiste, de verkeerde derden betrokken
Niet genoeg, onvoldoende geschrokken, teruggetrokken,
Te vroeg, te laat, beter niet, beter wel teruggekeerd.
Te veel energie, te weinig en met tijd van 't zelfde.
Te veel euforie, beknelling, bevrijding, wijding, ontwijding
Te veel, te weinig gemeden, opgezocht, windstilte, tocht.
Te veel, te weinig positief, negatief, balans, kans.
Gesukkel, hoogten, laagten.
Perfect voorspelbaar evenwicht ?
Of onvermijdelijke leerschool ?
Octaaf coeckelberghs
huidnood
Laatst hoorde ik een woord, uitgevonden door vrouwen.
HUIDNOOD, na lang gebrek aan lichamelijk contact.
HUIDNOOD, zo dicht bij HUILNOOD en HUILT NOOIT.
Als spreken over alleen het praktische eindelijk afstoot.
Als je niet echt dichter bij iemand raakt.
Als je je zelfs al afsloot van te weinig buitenwereld.
Als je het domme daarvan inziet.
Het geluk hebt een opening te vinden naar lotgenoten.
Dan de draad van het zware weg te praten weer vindt.
Dan te weten dat aanraken mag, kan, niets moet.
Dan te voelen dat een streling fijn kan zijn.
Het vertrouwen te delen van hoever je wil gaan.
Geen opdringerigheid, geen medelijden, samen voelen.
Geen euforie, geen depressie, gebalanceerd zijn.
Geen puriteinse schrik, maar gedeeltelijk delen.
Soms de knuffel voorbij, en meer hoeft niet daarom.
Wel voelen dat voelsprieten gezond kunnen zijn.
Wel ervaren dat er wel degelijk bloed door je loopt.
Wel het lente sap voelen stuwen.
Met 'sublimatie' van vorige woorden soms samen verder.
En af en toe alleen erdoor. Wie weet volgende keer een zoen.
En dan een kus. Er zijn er zo veel als er vingerafdrukken zijn.
Twee zijn anders dan één.
De ene sex is de andere niet. Laatst was er zo één van die voortreffelijke BBC documentaires over het dierenleven te zien op onze venster naar de wereld. Echt ongelofelijk knap, maar vorige donderdag, was voorlopig de laatste in de serie met altijd een pak super originele beelden en gegevens rond bepaalde van de tienduizenden soorten leven op deze planeet. Een enorm weekdier, een inktvisachtige, dacht ik, zwierf er over de oceaanbodem op zoek naar het veel kleiner wijfje. De mannetjes zijn er onder deze soort met veel meer en het is dus met alle mogelijke tentakels vechten geblazen in de paartijd. Het patroon in de huid van vooral de mannetjes kan enorm dreigende vormen en kleuren aannemen om af te schrikken en als dat niet helpt, wordt er gevochten. Het gaat hier om een blijkbaar heel geëvolueerde soort, want het mannetje kijkt het vrouwtje strak in de ogen, voor hij ‘er’ aan begint en bovendien geven ze mekaar een lange zoen, waarbij het wijfje haar hoofd in zijn muil steekt en hij zijn spermazakjes in haar mond deponeert. Daarna gaat zij haar eitjes leggen en gebruikt ze de zaadzakjes in haar mond om haar eitjes zelf één voor één te bevruchten alvorens ze de embryo’s ergens onder aan een rots kleeft. De vrouwtjes houden zich van de domme, maar zijn veel ‘verneukter’ (dialect voor listiger) dan je hen zou nageven met hun onopvallende kleuren en veel kleinere gestalte. Er bestaan namelijk ook mannetjes die niet veel groter zijn dan de wijfjes en die ook nageslacht willen hebben…de vrouwtjes willen zowel zaadjes van de kleinere mannetjes als van de grotere in hun mond (waarschijnlijk omdat kleinere nazaten zich soms beter kunnen verschuilen en aan prooidieren ontkomen, waardoor de overlevingskans van de soort stijgt). Dat Ingenieuze Leven toch. Het wordt nog listiger als je het gedrag van de kleine mannetjes bestudeert…ze nemen opzettelijk geen krijgshaftige kleuren en provocerende gedragingen aan en doen als of ze qua kleur een vrouwtje zijn. Die kleinere mannetjes zwemmen dan wat onnozel weg rond in de hoop geen zaadzakjes te moeten slikken van een vent en terwijl de grotere sekse -en soortgenoot na het uitstorten van zijn zaadbakjes dan boven op het vrouwtje waakt tot zij haar eitjes legt, slaagt er al eens; zo een als vrouw gecamoufleerd mannetje; er in om stiekem wat zaad in de mond van het vrouwtje bij te storten. Dit terwijl de zelfingenomen macho, grote, krijgshaftige, soort inktvis denkt dat hij geluk heeft, want dat hij na het vrouwtje dat hij bewaakt nóg dra een tweede vrouwtje zal kunnen met ZIJN zaadblokjes bevruchten.
Bijkomend dilemma : in hoeverre heeft het vrouwtje weet van welk zaad van wie ze neemt om die aan haar eitjes te kunnen plakken ? Spuwt ze alles tegelijk op goed geluk uit of is het handwerk met voorkennis van zake…wordt vervolgd door een volgende ploeg onderzoekers en filmmensen-duikers, zoölogen … . Misschien had je met dezelfde titel van dit stuk iets totaal anders verwacht, maar het verschil tussen de ene en de andere keer, schrijft U daar maar een stukje over
Erotisch ballet in dicht in acht delen
Zalige voldoening
.
Viool en bloem foto 's morgens.
De wandeling te midden de boswezens.
Wortel en kruinverlangen van en naar het groen van haar ogen.
Na de drieknikkermassage in hout, metaal,
glas in blauw, rood, geel, groen om haar lekker goed te doen.
Wie weet wat los te maken of op zijn plaats te zetten.
Wat niet zo de bedoeling was groeide uit het kijken van uit het raam.
Het donkerlichtbloemige kleedje was het en de mooie benenethiek.
Haar vrouwewarmte die de koele zomerruimte met een vleugje erotiek vulde.
Later aan de rand van het water.
Neer gevleid, een paar okkernoten naast haar
de andere paar niet om te kraken.
Na het slaapje aan de waterkant,
ontwaken ter opwekking veler electrodeeltjes
op een aantal plaatsje op te sporen en te verwekken
dan de hele diepe sensitiviteit van het seksuele
dat een feest werd door haar
zachte manier van genieten
en toch heel diep gaan
25 werd ze terug die uren, meer dan een paar decennia jonger
dat meen ik, is moeilijk te verklaren,
is precies weer klaar zijn voor het smeden van een jonge kern
Nog later, de hangmat werd een acrobatenboot
in de lucht waarin zij na het zwevend vrijen heerlijk lag na te genieten.
Intens ademen, leven was ons deel,
ook gezellig aan de tafel met de ananas en nabeschouwingen...
maar vooral het stijgend gloeien van de cellen in de paar uur na haar vertrek...
bleef me bij, zalige voldoening.
De delen van dagen dat er op volgenden en dan vooral die waar op we mekaar weerzagen,
gevuld met natuurobservaties en gesprekken van uit warmte en delen.
Woorden die tot lichamelijkheid leiden, met hele energierijke schepping er om heen.
Erotische uitwisseling en hele fijnzinnige concentratie.
Het counteren van dingen die te vast zaten.
Queen and King in the wood
Koppel liefhebbers
Namiddag in zomer.
Warmte en bries.
Stoeien zwoel over ’t land.
De vrouw, in tooi, betoverend mooi.
Zorgvuldig gekozen textiel, nee, kunst…
Met artieste ogen gekozen.
De man om haar een fijne namiddag te bezorgen.
Wandelen in een bos of aan een vijver.
Allerhande wezens in en aan het water.
Hij, achter haar, handen in mekaar verstrengeld.
Zo stappen ze samen met vier benen boom beminnend.
Komen aan een oude zitbank.
Met nog metalen vering.
Waar vingers alle spiertjes bijna overal ontspannen.
Allerlei rijmpjes vergezellen het fijnzinnige gamma
Van spontane kunsten met woord en beeld en huid…
tot in het onderhuidse en zo meer.
Groen werd het water
Alle wier weg zomaar.
Eendenkroos dat zijn kans ziet.
Waterlelies al liggen wachten op de volgende lente.
Duizenden gedichten zijn er over geschreven.
Over mensen en dingen.
Alle feiten die hen omringen.
Over verbanden en details
En groter lijnen.
Over de energie die ze bijeenbrengt en verwijdert,
Samenhangt
Tot alle verhalen zijn voltooid
En alles weer in een nieuw melkwegstelsel
Ergens weer ontstaat.
Missen en de vrouwelijke eros
Paar dagen er tussen, soms al veel.
Een hand, een tweede op zoek naar een derde, vierde.
En naar alle andere eleganties.
Speuren naar verborgen tekorten en kracht.
Tussen heuvels, randen, lelletjes, rondingen.
Langzaam opgebouwd feest dat sappen losmaakt.
Intense emotie en dan voelen dat versmelt.
Twee wezens.
Zijn concentratie bij de regie.
Haar innerlijke verlangen en ontvangen.
Van geest die het lichamelijke mee verheft.
Zelfs deze woorden brengen het mystieke al boven.
Vibrerend op volgende keer weer
Aantonen dat liefde in al zijn vormen
Niets mechanisch is…en hemelen raken kan
In het spontane beminnende verborgen.
V-heuvel
Geen haartjes, soms stoppelveldje.
Rond het beekje dat
Kabbelend op aanraking
Zingend rond woorden
Ontspringt, stroompje wordt
Glijbaantjes ontlokt
Van vingertoppen ballet
Rond het groeien van het topje
Van niet de ijsberg,
Maar het ondergrondse eros verlangen
Wellust ontdaan van donkere ruimten
Langs het sensuele groeiend naar erotisch delen
Het maken van opwinding ook omwille van de kunst
Men doet het niet maar zo, mechanisch.
Maar wacht tot het aanzuigen je seinen geeft.
Of het aangezogen worden wieltjes krijgt.
Seinen die zingen dat ze niet langer wil wachten.
Liefje, met de gladde flamoesjes
In je vallei met de geheimpjes van je zalige kloofje;
De lekkere kleine binnendeurtjes
Vinger kietelend beroerd voor even maar
En dan weer langer, weekdiererig op weg
Naar je paleisje dat af en toe liefdevol omknijpt
Schalks ook wel, naar gelang het gevoelen
Minuut per minuut, seconde per seconde
Alle deeltjes van je ‘ze’ aldaar aanraken,
Speels beminnen
Even omhoog achter de lieve kleine klepjes
Iets hoger vanboven, doorzweefglijden
Naar het plaatsje van ontstaan van leven toe.
Lange, trage, draaiende, afgewisselde bewegingen
Monotoon traag zelfs of plots of geleidelijk versnellen
Over alle schijnbaar weke delen.
Zo vrouwelijk sterk.
De essentie echter,
Zonder lief te hebben
Voelt men dit alles niet.
De ziel, ze laat zich niet misleiden.
Al beeldt ze zich soms wel dingen in.
De geest, laat zich mede drijven op het pure.
De liefde, ook die met het lichaam
Houdt van aanzuivering.
Die goede energie tussen mensen in de eter brengt.
Soms ook anderen met het gevoel van leegte achter laat.
Daar ze niet meer bij hun lichte herinneringen kunnen.
Woorden, minnen en zinnen
Liefdesspeeltje liefdesspel liefdesspelonkje
Wordt er niet moe van
Weet niet van waar woorden, inspiratie blijven stromen
Het geestelijke speelse op het lichaam enten
Handen die overal lijken te willen komen
En tongen in alle mate penselen
In drift en zachte golf.
Aanraken, glijden, ondersteunen, knijpje of beetje
In alle formaten tot wat juist op die moment nog mag
Wie zal vertellen van waar de stromen ontspringen ?
Die men van bij de bron ontspon
Om uiteindelijk te drijven weer naar waar ’t begon.
Geen koppel of twee zijn de zelfden
Soms dromen, drogen stromen op
Als onpeilbare roerselen der ziel te zwaar worden
Of de illusie vaak van andere te ontdekken hemelen
In de weg komt te staan
Van zij die er wel willen voor gaan.
Het hebben van zin om nieuw leven te scheppen
Niet de cellen met 23 chromosomen die buiten moeten
Nee niet zozeer, een beetje wel…
Maar het zich willen blijven laven aan de bron.
Vaste banen om ons heen
Hoe rustiger men wordt
Hoe meer ook alles om ons bloeit.
Meer kansen voor hetgeen geneest
Weinig zin heeft het, zich slecht te voelen
Niet in eigen of dingen van anderen
En daar in te blijven al helemaal niet.
Omgaan met je waardevolste deel
Tussen andere waardevolle delen van mensen.
Waar je niet nerveus van wordt, je kent ze immers
Voelt ze goed aan.
Hun codes zijn soms sleutels van jou rust,
Ook de codes van hun onrust
Net als planeten en sterren
Beschrijven we ook banen
En al voelen we pijn of geluk
Het zijn wetmatigheden samen
Wie vermag er iets echter
Tegen meteorieten die inslaan ?
Altijd weer interpreteren van het observeren
Hoe nieuw leven ontstaat.
erotisch ballet
°°°°voor ' t eerst, in het hare
...bed
beetje rustig in mekaars armen
bijna inslapen
dan als een snaar hier en daar
de erotische ziel wat uitdagen
zachtjes, vinger als ruitenwisser
zonder programma, haar lijnen
van energie volgend, heel langzaam
opbouwen tot weer alle sappen stromen
en 2 als eenheid ervaren wordt
drijven met altijd nieuwe inspiratie
op haar stille soms versnelde genieten
niet prijsgeven waarheen de nieuwe aanrakingen gaan
momentjes kort en lang even laten wachten
maar vooral diep doorvoelen
laten blijken dat je echt lief hebt
waardeert wat je met haar delen mag
likken is niet zo maar likken maar
ritme en muziek in tonen van druk en verschuiven
en mond niet het enige wat kan worden gezoend
de valleien onder het oor waar zuigen zoenen en likken
samen het effect van eeuwig zalig gevoel smaken
wijl handen zoeken naar de delen van de ziel
die al enkele minuten niet werden beroerd
per verassing afdwalen naar plekjes waar de aard van een greep, het zoeken naar de handen en alle andere branden de opgang naar diepgang doen aanzwellen
aanzwellen zoals al die vrouwelijke deeltjes in je hand
die zo gezond aanvoelen wijl het hele harpje met alle mogelijke dansjes van de vingers worden gemasseerd tot de intuitie met die vandaag ene lange haal door natte verticale lippen, aanwijst dat je jongen klaar is om wat voor het poortje te komen plagen en gewoon af en toe te beginnen met misschien wel naar binnen te komen schuifelen,
maar alles niet ineens en mechanisch op dezelfde manier , nee, erotisch ballet komt er aan...
erotisch ballet
ontblote eikel van gezwollen liefdesacten
lichtjes in de opening van nat fluweel vertoeven
millimeters traag beetje naar voren
draaien en terug als op verkenning
maar wentelingen in het voortuintje van gecontroleerde smacht
seconden minuten laten duren dan
en oeps doorgestoten met vulling die wezens in mekaar penetreren laat
niet zomaar de ene in de andere maar beiden gelijk
en toch gescheiden, ontvangst en gift
opperste moment van eikel richting oervrouw
gaan en weerkeren met en zonder woorden
al gelang de dag
gepeuld worden en hoofd ontbloot langs nauwe wand
olie op het innerlijke en erotische vuur
wijl er tijd en ruimte blijft om boven haar te blijven zweven
en toch nog handen om haar hoofd te strelen
haar voorhoofd liefdevol aan te raken
licht door het punt tussen ogen te laten schieten
wijl ergens op de top van een tepel een elektrische vonk ontsnapt
en in de lichamen overgaat
benen volledig opgetrokken en diep ontvangen
of een been naar links of rechts over één van de haren
of alle vier gestrekt en glijden met wisselende intervallen
tot geklit gevoel tussen twee vingers van diepe tevredenheid verhaalt
en alle rondingkjes van gebil gekneed en zachtjes gemasseerd
nog meer gesmeer loslaat tot nog meer smaak en zin
dan, zit je eerst echt in
en maak je ook tijd voor uitstapjes naar beneden
na veel genieten van altijd weer het verjongde gelaat
zabberen en vleiend vrijen met de tong op de mond van venus
je leert het niet, het wordt uit je gezogen
want zij slurpt je op en vertelt zonder woorden waar te wandelen
te likken en hoe en slokt gretig ook een vinger binnen
wijl vier anderen de billentjes een andere mimiek aanmeten
na dat spel van iedere keer weer een beetje anders
stevent je stijve lid dan weer naar ontvangenis
alle plooien vervult
in volle geest en helder lichaam op naar een uitbarsting
begeleid met muziek uit rugge -en longepijpen en aurastoomstroom
oh wat is dat schoooooooooooon
uitdeinen kan dan eeuwig duren en intens verkluisterd vervulling vieren
binnenin, nagenieten kan beginnen
ommekeer, zij vanboven, alle cellen vanbuiten weer masseren
zodat de boodschap vanbinnen weer eens te meer duidelijk wordt
beminnen is concentratie en zweven, is leven en beleven
de oneindige samentrekkingen en uitzettingen van het ons
‘Dutje doen’, zei ze en binnen de vijf minuten waren ze één naakt, de tijd ertussen moest even samenvloeien tot zalige intromomenten, waarbij zijn handen haar hele wereld rondreisden.
Vijf vingers genoten heel langzaam van die beloftevolle prachtige beelden van toen ze zich ontkleed had getoond, nu geen twee meter tussen, maar heel dichtbij begon hij met haar eigen noten te bespelen, muziek die haar sapjes deden vloeien leken zijn vingers nog meer uit te nodigen tot verkenning.
Nog was er voorlopig geen beweging te krijgen in zijn hand die een intens gesprek van zich goed voelen bij haar poesje voelde. Even wat spelen en lijntjes trekken rond haar roze zachte spleetje, dat wel; beetje plagend haar Mieke tussen twee vingers beet nemen wijl de vingers haar harde oestertje eigenlijk zoenden en welkom heten in deze nieuwe prelude van hun spel midden de herfstkleuren buiten.
Het oestertje vertelde de vingers dat het wilde dansen en springen en de vingers vervulden haar wens wijl het zich heerlijk op en neer in het pas ontgonnen bronnetje liefdessap liet soppen.
Soms stevig beetgenomen, dan weer even gelost zodat een andere naar liefde verlangende vinger haar verticale mondje met een penseelaai als van een schilder, aaien kon.
Veel te vroeg voor welke soort andere penetratie in de bio van haar ziel, want haar slanke benen riepen om te worden gestreeld en de binnenkant van haar dijen heette me hartelijk welkom terwijl in haar driehoekje de spanning steeg.
Ergens in de warme kamer at het vuur zich een weg door de houtblokken van de zomer, houtblokken die nog getuigen waren geweest van hun vrijen in hangmatten met Indiaanse kleuren. Ze wreef zo heerlijk met haar tengere vingers door zijn haren en liefde sprak uit de plaatsje waar haar vingerafdrukken zo maar even teder langs waren geweest.
Heerlijke ogenblikken van diep erotisch bewustzijn delen, de nimf en de filosoof dachten het gelijktijdig zonder het met woorden te beklemtonen, overspoeld door allerlei auratinten en drijvend op frequenties waarvoor men eigenlijk op de wereld komt om ze te beleven. Dit was geen mechanische akte van dingen die moesten worden afgereageerd of van allerhande frustraties of gemis, dit was uitwisseling op een hoger niveau, een plek in tijd en ruimte zoals de concentratie voor dat men aan de uitvoering van een vioolstuk begint.
Het was een tijdje geleden, maar hij verlangde naar haar zee van leven en kuste haar langzaam in de richting van de levensbronnen. Zijn tongetje verwende haar oestertje dat passioneel om zijn tong leek te dansen. Kussen en gekust worden in de verticale zone van de vier monden, het voelde bijna niet meer als te onderscheiden aan, wie verwende wie, wie was het, zijn mond die het oestertje in de zevende hemel zoog of het oestertje dat zijn mond opslokte ? De oevertjes van haar billen blonken onder de oogst aan liefdesvocht en zijn duimen hadden ongelofelijk veel voldoening aan de draaibewegingen op die natte glimlachen van haar achterste rondingskens.
Net op dat moment verlangde hij vurig naar haar lachende groene ogen en aan grote kussen op haar beide buiken klauterde hij weer naar boven waar hij steunend op zijn mannenarmen beetje boven haar werd verwelkomd door zij, vrouw, badend in liefdesaura, verlangend naar totale verstrengeling.
Hij greep zijn jongeheer, inspelend op hun beider willen van meer, bewoog hem traag en dan weer sneller op en neer tussen haar vurig vlammende maar toch natte lippen groot en klein en Venus en al haar godinnekes van beneden likten zijn piemel nog meer en meer steeds heviger op zoek naar nog passie van een mysterieuze aard Volkomen ontspannen bleef mijnheertje eikel in het halletje van haar kleine lipjes toeven, draaide wat, tijd zat, want genot volkomen op het moment zelf zonder zomaar snel snel om t even wat te doen.
Even wat oorlelletjes ambeteren en haar heerlijke nek in zijn palm laten rusten wijl herinneringen aan de aanrakingen van haar borsten hem voor de geest kwamen. Ze hielden zo van spanning en ontspanning, haar borstjes met hun gevoelige tepeltjes, die hem soms framboosjes, soms harde braambessen leken.
Hij stootte door en vertaalde letterlijk haar goed voelen door een respons van liefde naar haar innerlijke toe gericht, de respons, een beeld van haar lach van een paar dagen terug, vergezelde hem de hele tijd dat hij nu volledig binnen haar danste en stootte op zoek naar de gepaste noten en uithalen die bij de toonladder die ze mee opbouwde wel zou passen. Kreunen werd muziek en de ingehouden climax werd toch nog wat uitgesteld
Alle hemelen waren open nu en tijd voor een intermezzo van mekaar strelende benen en vingerwerk op een bedje van liefde. Doch weer wilden dra beide werelden zich echt weer één voelen en nu doorgaan tot beider climaxen doorheen hun lijven sidderde. Dan het dessert nog, innig stelen, strelen , blijven strelen en door haren dwalen en kijken en kijken naar gelukkige blikken...tot haar blijk op het digitale blauwe horlogeklokje viel. the end
Heerlijk wijfje met prachtig aanvoelende lijfje
tijdens het hele vrijen wil je me precies dingen vertellen , ik probeer alleen maar heel goed te luisteren
doe al je geheime plekjes maar de groeten van de mijne
ik ga nog een erotische wees gegroet bidden voor mijn lieve vrouwke en slapen
wees gegroet Nimf,
volledig ontkleed met alleen je zedige spleetje al schalks op me lachend, laten we mekaar blijvend geneugten verschaffen, nu en in het uur van onze dood, amen.
Een vrouwe uit het noorden
Kam bij me op bezoek
Bracht haar warmte mede
Haar liefde en gewoon wat vrede
D’er hartje om samen met het mijne te delen
Ontspannend wentelen en keren
Mensje kneden onder golven van lavendel
Genieten van het leven als duiven aan zee
Praten over onze zelven en mensen nauw aan ’ t hart
Als vrienden en vrijers hebben we mekaar nooit getart
Liefdes verliezen en zielen die heengaan
Grote liefdes verliezen.
Staat kort bij zielen die heengaan.
Of bij zij die niet kunnen of mogen komen
Levens die men een stukje of veel moet afstaan.
Ze dan hier en daar nog herkennen.
Liefdes verliezen.
Negeren soms, redenen uitvinden…
Over waarom het zo moest.
En soms kloppen ze.
Verdriet en weemoed met dezelfde en andere inhoud.
Opluchting soms, maar van wie of wat of wanneer ?
Men denkt, na deze, geen deel lijden meer.
Terwijl het vuur soms nog wat na smeult.
Relaties.
Altijd op andere toonhoogten, dimensies.
Andere situaties van noden van anderen.
Van de eigen verhalen ook.
Moeten ervaringen ons nog komen bezoeken ?
Moet men er zelf nog naar op zoek ?
De gevoelige snaren van mooie en unieke raakpunten.
Blijven herinneringen met het hart verbinden.
Grote liefdes verliezen.
Staat kort bij zielen die heengaan.
Verdriet en geluk en middenmoot, nooit dezelfde inhoud met die of die.
En voor passie zijn er ook zeven kleuren en tonen.
En vele liedjes in zeven stijlen.
De eenvoud van de witte ridder en de prinses.
Naar het land van mythen en legenden verwezen de dag van vandaag.
Pipi Langkous en Peter Pan bestaan niet in de volwassenen wereld.
Indien er twee het blijven kunnen, het weze hen gegund.
Hou vast en geniet…en kies voor mekaar.
Complexere situaties…minder goed handteerbaar.
Grote liefdes verliezen.
Staat kort bij zielen die heengaan.
Hoe ouder men wordt, soms hoe zwaarder de optelsom.
En op de duur…
Licht blijven, altijd licht proberen blijven.
We waren het, zijn het en blijven het…
Althans letterlijk en in filosofische zin.
Tussen mekaar hangt af van dag tot dag.
Na al die ontelbare, niet meer verwoordbare periodes.
Grote liefdes die weer vriendschap proberen zijn.
Opluchting en ook wel een beproeving.
Zoals bij alles dat men niet is gewoon.
De bio negeren, valt te leren of integreren of niet.
Men is gewoon ook niet meer wie men was toen men losliet.
Weet niet zeker wat te houden.
De eigen voorvaderlijke spelingen.
Het vervolg dat men er zelf aan breide.
Alle steken die men wel moest laten vallen.
Want breien aan het leven doe je niet alleen.
Het niet gemaakt zijn door het verleden…
Voor het volgen van een te sterk stramien…
Ondanks de brede schouders en een zee aan begrip…
Ondanks verdragen en weinig of geen last van jaloezie…
Raar bij wie wel en bij wie niet en wanneer.
Goede vrienden… en worden als kinderen en wijzen.
Grote liefdes verliezen.
Zoals de vreugde, nodig om via de kunst.
Weer dichter bij de ziel te geraken.
Maar het lijkt meer op dichter bij de geest geraken.
Die van iemand die men niet meer verstoren kan.
En houdt van blije dingen.
Wetend dat het leven meer met mensen voorheeft
…dan alleen romantiek en allerhande passie.
octo
Erotische poëzie deel II
een essentiële Mis.
beminde Parochianen,
In Uw midden leeft een hele bekwame
In het samen met twee
Beleven van de Heilige Geest
In het scheppen van cosmos
U snapt er niet veel van ?
Ga in vrede
Het thuis maar eens proberen.
Haar innerlijke rust, de mijne,
bezorgt de Liefde, die van deeltjesmaterie en golvenether
, hoge Golven, frequenties met Muze;
op tal van ritmes.
M'n mondelinge verzen lijken wel vertaald uit erosgolven.
Geen zin technieken van liefdebeleving te beschrijven
Zou afdoen zijn aan spontaniteit
Terwijl het gaat om een wonder van eenmaking
,zich bedienend van twee geesten,
Kan niet zo maar aangeleerd, moet 2x matchen
Onnoemelijk veel losmaken in mekaar
Importance of intense sensuality slowing down senses
Piemku door Uwe Muze
Als je vrijt zoals Uwe en Muze samen
doe, doe, doe; leef je zoveel meer
't wordt heel langzaam van magie tot toverij
4 borsten worden energie, verwekkend
zalig lang op zoek naar honing en honingin in jou en mij
oneindig diep gevoel
balans tussen hemels gewicht
aards exotisch fruit
engelenmelk die ruimte zwevend vult
bliksemschichten van daar naar onderbuikjes beneden
sofaatjes van sensualiteit
vingers, gedirigeerd van uit een geest, een galaxy
daarboven in de cosmos;
zoeken subliem traag haar topje van
al die verborgen wezentjes onder het,
gedeeltelijke stoppelveldje in groei
Een arm absorbeert in stilte
het soort energie dat op bevrijding ligt te wachten
Neem vooral de tijd
Ook armen kunnen zuigen
Maar anders
Miljarden jaren evolutie maakten er
een tot in het clitje bekabeld netwerk van
, verbonden met al dat andere
-------
Nu is't goed, er is een hemelse vrede tussen ons.
Blikken die maar blijven genieten van mekaar.
Plots, wijsvinger cirkelt klein rondje rond het punt C
Een signaal dat naar overal vertrekt en vertakt
Even maar, dan weer meer tussenpauze
Verwachting schept groei & dauwdruppeltjes van verlangen
Geil animeert de ontluikende lust
met de elexiertjes van 't beminnen
Op tijd even polsen naar het knusse, het kusgehalte
De aura overal rond lichaam; nodigt tot intense massage uit
Niet te veel vergeten plaatsjes meer,
weer in een zee van tijd, het mag allemaal heel lang duren
Als een penseel met één haal, reist van beneden nu,
onverwacht, van onder aan het kloofje,
een vastberaden vinger door twee luikjes van voorlopig...zacht en wachtend opborrel genot
het oerleven wenkt, gefluister & nog niet te luide kretentaal
een groeiend aanzwellende aandrang
gevolg van diepere driehoeksmassage
gladde bochten, kuiltjes onder de huid ontdekkend
terwijl haar tengere vingers duizenden cellen
tussen eikenlipjes naar steeds meer buiten lokken
op een heel klein traag ritme van ebbe en vloed
dat nieuwe muze naar mijn vingertoppen stuurt
wijl ik zacht haar borst streel en zalig laat wegen
wijl 2 van m'n vingers een voorproefje van
zachtjes tussen Venushuid en Clitje gekneld scheppen
een soort met vrouwelijke mini rukjes aftrekkertje spelen
maar dan wel heel zachtjes
en na een tijdje, haar rustige gretigheid
door alle mogelijke vingerdingenfantasie ontvlamt
in passie die alle goede feeën uit haar buik je tovert
de liefde die de drake verslaat;
in een spel op één van de vele manieren die je ontdekt
tot ontdekkingsreiziger riddert
maar blijven minnen, kozen, praten met klanken alleen
en woorden uit vreemd poëtische oorden
fluisteren wat de hemel zich aan poëzie laat ontvallen,
heel lang voor er van penetratie sprake is
roezen beide wezens al samen op eros golven
reeds lang mekaar eerst spiritueel gepenetreerd
de biologische feiten,
geboren uit de diepere verlangens en zoektochten
van het mens zijn, ieder de vroegere en huidige verhalen
in tantra gietend tot een nieuwe unieke vorm
de biologische feiten, volgen,
het binnenkomen en de ontvangst
te intiem om in taal doen over te komen
weer vertraagd eerst het voelen
immer weer van uit andere uitgangspunten
door het wezenlijke van Piem en Ku zorgvuldig aangegeven
de diepere verlangens van die lagen van 't leven
bepalen de versnellingen in ritme en stijl;
wijl alle ledematen en 't al er rond
voluit meespelen
Wandelen bij avond
Wandeling in het land van
kanalen, sluizen, bossen
waar her en der konijntjes hossen
een zeldzaam huis
door sprookjeshanden ingericht
wandelend naar het volkscafé aan 't Sas
de diepere lagen
van de werking van de geest peilen
gewoon langs gesprekken heen
gedachtenenergie uit de lucht plukken
Ero Roezen
Opbouw van het inner innige intiem zijn
Een geduldig wachtend bed krijgt bezoek
Oranje gloedje aan aura luiert nog in de kamer
Donker rood de Johannesolie
Minutenlang de tijd nemend
Om alle deeltjes, ieder wezentje van haar zijn
Zalvend te beroeren
In laten dringen de hemelse
In de aardse liefde
Na de lange avondwandeling
Wijl lichamen zelf
Ook weer druppelsgewijs
Hun olie oppompen
En er even en weer opnieuw even
Ten volle gevreeën wordt
Tot een ongekend oord van rust
Hun deelachtig wordt
Op grenzen van Boven en Onder
Neigen ze in mekaars armen in te slapen
Ontwakend weer bij zonsopgang
De roes van gisteren als ochtendgroet
De eerste pöezie en vertelsels komen vanzelf
Onvermoeibaar lachend genieten van mekaar
Lijkt het wel
Tong op tong, aardkorstverschuivings gewijs
Likkend alle deeltjes gebruikt om te spreken
Om van het leven te proeven, ook zo
Een lichaam heeft veel om spelenderwijs te ontdekken
Twee plussen, twee minnen, steeds doorgaan met minnen
Verschillende rollen en leuke verhaaltjes
Zielen als magneten, spelend een spiritueel helend spel
Naar mekaar en in mekaar gezogen
Tantra opbouwend om alle onnodig karma
Weer tot zuiver licht en energie te maken
Overal intensief tegelijk bezig, verassend soms,
op zoek naar uiteinden van wervels en vezels
Een hand die haar weer eens intenser beetneemt
Daar of daar en iets meer of minder druk ginder
Spelend met opgewekte energie
Laat ik me de kunsten van haar vingers welgevallen
Tot ruimte en toestand afwisseld met ander genot
Het besef voor uren één te zijn bij wijlen
Gloeden en symbolen die samenkomen
Langs de genen om nieuw leven makend
Al blijft dat voorlopig naar aardse normen virtueel
In de hemel weet men beter
Dagelijks voortbordurend op andere en dezelfde info
vertakken zielen en geesten zich verder
via het spel der liefde,
scheppende bio toestanden
vol van Volt en zo van die Ohm dingen
De wijsheid der genetica baart voor heel passende aura's
technieken en spielerei
we waren er beiden maar al te graag bei
Lijkt of er in de verte Indianengezangen klinken
Of zijn het dolfijnen in hun zang
Of zangers van het woord
Dat geliefden mochten beleven
O
Ero Angel Vibes : The room was filled with heavebly creatures, naked angels with all kind of marvelous colors of eyes and shapes. The only angel eartly present looked for my root above which my bio heritage and my penatrator arose. Her prune took some liquid from my bodily oil wel and made him swell even more whilst I started playing with her violin. All strings waiting to be put in the right vibration. Viibrating emerged from every ozon layer surounding each planet of every cell. Now spirtis slowly started exploding from within their nucleus. Spring setted in , producing summer, with lot's of waves of heat and roaring thunder. Words went looking for an intense dialogue with her and his most intimate parts. I, the poet remembered the essence on this very moment where he lay them down. octaaf
Friese paarden en Volle maan
2stoelen, aardbeien, drankje
Wandeling naar de donkere trotse paarden
Witte Manen in de Wind
Kregen gras van buiten de draad
Van De wijde wereld door hen bemind
Wisten dat van zodra onze kussen…
Hun voederen was van de baan
En ’s nachts in een voorouderlijk bed
Hebben we het in alle toonaarden weer gedaan
Met zicht op volle Mie Maan
Speels tussendoortje
Zacht roffelend met vingertoppen
Langs kleurige tepelvelden
Stroompjes welven naar het buikje
Maken even een ommetje langs ruggemerg
Om via de geest uiteindelijk
Op de Venusberg aan te landen
Alwaar wie weet alweer
Wat zal doen branden
L’amour sur l’herbe au bord du pont
L’orchestre des grenouilles de multiples sortes
Nous accompagnait
Le jeu du lumière parmis les feuilles
Nous encouragait
L’orchestre s’arrêtait
Au carrefour ou caresses devenait penetration
Tout d’un coup un oiseau chantait tout une autre chanson
Que la sienne
Caresses érotiques
Elle le rend si fort si doux
Me veut dans son corps
Pour sentir encore et encore
Dans nos yeux, jeus on s’ex-plore
Il veut, désire qu’elle vient
Sur cent façons avec ses mains
Aussi les pensés, pensées jouent avec
Quelle femme, quel mec
C’est plus que se faire plaisir
C’est sentir qu’aimer la vie c’est aussi jouir
Ce n’est pas banale
C’est comme un grand orchestre et un bal
Pasé et présent tout, toutes, tous unies
Cherchent à se combiner dans un lit
Octave Eindelijk schijnt de zon weer op m’n gat
Eindelijk schijnt de zon weer op m’n gat
Eros heeft weer heel wat gepland
M’n edele delen geklemd in haar hand
Ze kent haar poes nu zoveel beter
Staat van tijd tot tijd meer dan wat heter
Eindelijk schijnt de zon weer op haar billen
Verzinnend vele leuke woorden en verhalen
Soms vraagt ze zich af waar ze ze blijven halen
Heerlijk dat lange minnen met zinnen en zinnen
Lekker ontspannen over ’t leven te bezinnen
Eindelijk schijnt de zon weer op m’n Pi
Dit hebben we veel te weinig gehad
Zo buiten vrijen in de natuur
Wat een genot, alles zo puur
Ieder plekje op huid met een stand gecombineerd
Alle dagen veel van mekaar geleerd
Eindelijk schijnt de zon weer op haar kruis
Strak gezwollen borsten, eikel bonst bronz
Moge steeds opnieuw worden
Vermoeidheid Rust
Rust Relaxatie
Relaxatie Sensualiteit
Sensualiteit Erotiek
Erotiek Lichamelijkheid
Lichamelijkheid Spiritualiteit
Spiritualiteit Versmelting
Versmelting Opgaan
Opgaan Doorgaan
Doorgaan Doorgenieten je Deu(s)-genieter
Gewoon gezwind haar zelve
Uit het land van hele rode lekkere steen kwam zij terug om me aan de lichtere kant van het rood en de donkere kant te laten likken en ruiken. Na een week met bos en dieren en pamfletten en wandelen en al eens sociaal zijn met mensen werken aan het literaire en persoonlijke ‘voortijdig testament’; reed hij weer in de richting van haar noordelijker blauwe ogen en rode bos. Ze kwam bij hem en ze hadden het over Afrika. Blij haar verhalen vertellend, moeder, zus baby, d’ Afrikaanse familie, een land in chaotische ontwikkeling vol contrasten. Babel-en met de plantage arbeidsters en uitgeweken Belgen, het beleven van de rijkdom der erediensten uit een andere tijd, maar vol hoop en wijze lessen. Hoe mensen doen en zijn met al het grappige eromheen. Een lach en een traan en alle uitdagingen in het leven van elkeen, elkaar leren begrijpen en de eigen rol in het klauwen van relaties leren inschatten. Het begaan zijn met mensen van uit haar pure lach, haar grote goede hart dat velen goed doet, siert haar ten zeerste.
Wij houden van ons
De draaiende duim in haar of mijn handpalm.
Teken van onze verbintenis.
Na de proloogfietstocht in het woud maanden geleden
En ons eerste privéfeest in mei.
De boswandeling tot het buskot, natte regenkussen
Weer thuis, de gelukte BH ontcodering van het sluitseltje
Zalig gewicht van aan gezogen borsten gewogen.
De hand naar beneden en de bio elektriciteit
Vele totaal nieuwe gevoelens op de menulijn van ’t erotisch appel
Keer op keer
Moest ik zo dikwijls komen
Ik ging van mijn stokie
Tussen ons is het nooit zo maar fokie-fokie
Het zijn paardansen
Van strelende voeten en handen vandaag
Een huid, verjongd, haast fluweel
Van exotisch fruit of zacht meel
Scandinavië ging eens in het land van oersprong oorsprong
Langs en keerde weer
Naar Centraal Europa
Weer waren haar kussen anders
Nog dieper willen proeven
Peuzelen, inzuigen, belicht willen worden
Niet alleen via de zon
Wat dan ook na een halfuurlang overal tegelijk bijna gebeurde
Alles in ons opfleurde, openging
Nooit zomaar ‘bespringen’,
Behendig klauteren van armen en benen
Handen altijd vol van alles van mekaar.
Paren om heel gezond te blijven
Voelen hoe lichaamstocht met hartstocht
Hemelstocht wordt
Ervaren hoe een spirituele band kan zijn
Allerlei beelden, plaatsen van samen op reis
Flarden van medemensen
Begeleiden sporadisch onze minneliederen
Concentratie en de bonzend broze harde punten
Soms omgetoverd tot een heus klein clity pikie het ene
De andere, blijvend kloppend steigerend
In gedachten een ode prevelend
Ode voor een eerlijk liefhebbende verzorgende vrouw
Het doen trillen van de kleinste rondingen van de billetjes
Strepend met de vinger door haar streepje
Glijden de vingers mekaar aanvullend, aflossend
Kleine lippetjes en passant heel alert wakker makend
Genietend en verzuchtend even achterlatend
Om hoger wat rondjes met de zon mee, soms tegen te maken
Af en toe wat druk en extra druk op zacht en hard
Luisterend naar adem en inspelend op haar reacties
Aan proberen voelen welke volgende zetten te overwegen
Lijkt wel of we 2 continenten tussen 7 en 11 hebben bevredigd
De tel kwijt hoeveel keer ze ,wel 7x7 de hemel in ging
Om dan weer terug naar de ontspanning te glijden
Naar een mimiek van toen ze nog jonge vrouw was haast
Zalig, wetend dat je iemand op vele manieren gelukkig maakt
Wij houden van ons. Het was de nacht van de dag waar ze van in de ruimte met de 7878 weer naar me toe vloog. Weer naar onze fysieke ruimte toe. Wijl het geestelijke er altijd is. http://heerlijkoverliefdepennen.skynetblogs.be http://achjadeliefde.skynetblogs.be
ach ja, de liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten